Odmiany treningu dla przyrostu masy

4987
Thomas Jones
Odmiany treningu dla przyrostu masy

Prawdopodobnie mam ADD. Nie mogę siedzieć podczas półgodzinnego sitcomu bez chęci czytania lub zejścia z tyłka i zrobienia czegoś aktywnego. Jeśli chodzi o ćwiczenia, sama myśl o stanie stacjonarnym cardio bez interwałów odrętwia mój tyłek i wolałbym płacić podatki niż robić cokolwiek w rodzaju skurczu izometrycznego.

Większość konwencjonalnych planów treningu „nabierania masy” ma podobne problemy z monotonią. Musi istnieć lepszy sposób na upięcie się bez dzielenia ciała na permutacje popularnej obrzydliwości „klatka piersiowa i trójka, plecy i plecy, ramiona i wyprosty nóg”.

Wielu ciężarowców zdaje sobie sprawę, że olimpijskie zawody w podnoszeniu ciężarów, sprintach, a nawet rzucaniu na lekkoatletyce są o wiele bardziej zabawne i przyjemne niż niezliczeni przedstawiciele próbujący odizolować wewnętrzny triceps. Ale przyjemność to jedno; czy mogą być użyte do wywołania przerostu mięśni?

Biorąc pod uwagę, że ciężarowcy olimpijscy mają poważną masę mięśniową, podobnie jak zawodnicy siłaczy, a nawet większość rzucających, można powiedzieć, że jest oczywiście więcej niż jeden sposób na spakowanie wołowiny na ramę.

Kilka lat temu zdecydowałem się wypróbować ciężkie zawody w Scottish Highland, aby mój trening był ożywiony. Dla tych, którzy nie wiedzą, wiąże się to z rzucaniem wielu bardzo ciężkich rzeczy, takich jak caber (13-stopowy słup, który waży około 115-145 funtów, kończący się na końcu), kładzenie kamieni, ciężarek na wzrost i inne zabawne wydarzenia od wspaniałych ludzi, którzy przynieśli ci golf i curling.

W ciągu pierwszych dwóch miesięcy treningu udało mi się przytyć 9 funtów, a po kolejnym skanowaniu DEXA w celu sprawdzenia składu mojego ciała stwierdziłem, że 7.8 funtów to była beztłuszczowa masa.

To otworzyło oczy, ponieważ większość mojego czasu na siłowni składała się z serii z niską liczbą powtórzeń, albo ekstremalnie dużych ciężarów, albo ekstremalnie szybkich ruchów - nic, co mogłoby być uważane za nawet bliskie typowemu zakresowi hipertrofii przez większość podręczników fizjologii ćwiczeń lub guru kulturystyki.

Silniejszy jest lepszy

Trening siłaczy przenosi się z cyrkowych i nocnych transmisji na ESPN 8 do głównego nurtu, co oznacza, że ​​widzimy więcej niż emerytowanych piłkarzy lub rolników, którzy wchodzą do zawodów i miażdżą je.

Doprowadziło to do dużego zainteresowania szczurów na siłowni, ponieważ ci sportowcy mają tendencję do używania fajnego sprzętu, takiego jak opony, worki z piaskiem, beczki, jarzma i inne rzeczy, których zwykle nie można znaleźć w Planet Treadmill.

W połączeniu z faktem, że bestie trenujące z tymi narzędziami często mają szyje grubsze niż uda Joey'a Peca Decka i masz cały legion sfrustrowanych ciężarowców, którzy chcą śledzić każdy program, który robią ci faceci.

Jak więc te programy treningowe często powodują przerost w większym stopniu niż standardowy program „kulturystyki”?

Praca z większą prędkością i niższym procentem maks. 1 powtórzenia, na przykład podczas rzutów lub podnoszenia ciężarów olimpijskich, skutkuje wyższą mocą szczytową i średnią, obciążeniem i siłą szczytową w porównaniu do pracy z wyższym odsetkiem maks. 1 powtórzenia z połowa prędkości taktu.

Może to mieć duży wpływ na uszkodzenie śródmięśniowe, a następnie zmiany hormonalne i przebudowę mięśnia po treningu.

Programy, które koncentrują się na szybkokurczliwych włóknach i ich zdolności do generowania skurczów z dużą siłą / małą prędkością lub dużą siłą / dużą prędkością, powodują, że włókna te podlegają największej możliwej adaptacji do hipertrofii.

Prowadzi to do bezprecedensowych przyrostów masy beztłuszczowej, niespotykanych w innych programach, które kładą nacisk na powolne skurcze przy mniejszym niż maksymalne obciążeniu.

W przypadku imprez typu strongman, przyłożenie dużej siły przez dłuższy okres powoduje znacznie dłuższy czas pod napięciem niż typowy schemat podnoszenia koncentrycznie-ekscentrycznego, co również zwiększa hipertrofię - dlatego większość siłaczy ma pułapki przypominające ośmiokąty w porównaniu z trójkątami.

„Niedoskonały” sposób treningu siłaczy może również pomóc zmniejszyć ryzyko kontuzji. Osiąga to poprzez zmuszanie ciała do stabilizacji w różnych pozycjach, poprzez różne wymagania dotyczące siły i szybsze dostosowywanie się do zmian środka ciężkości i parametrów obciążenia, niż gdyby ciężar był przenoszony w typowy kontrolowany sposób „kulturystyki”.

Zauważono nawet, że sportowcy olimpijscy wielokrotnie dostosowywali biodra, kolana i kostki podczas jednego powtórzenia, aby zapewnić stabilność pod wpływem zmiany obciążenia sztangi podczas fazy chwytania.

Co więcej, McGill odkrył, że poziom siły ścinającej wywieranej na kręgosłup lędźwiowy - główny czynnik prognostyczny potencjalnego urazu podczas wykonywania czynności - był znacznie mniejszy niż w przypadku konwencjonalnych ćwiczeń, takich jak martwy ciąg lub przysiady z tyłu, ale wymagał więcej od całego układ mięśni rdzenia, miednicy i klatki piersiowej w celu utrzymania sztywności i stabilności kręgosłupa.

Co robić

Powiedzmy więc, że jesteś zainteresowany włączeniem niektórych z tych zasad do swojego treningu, ale ćwiczysz w komercyjnym obiekcie, który nie ma specjalistycznego sprzętu i ma tendencję do marszczenia się na takie rzeczy, jak używanie kredy lub (sapanie!) robić postęp.

Nadal jest wiele rzeczy, które możesz zrobić, aby jak najlepiej go wykorzystać i uzyskać odpowiedź treningową jak żadna inna.

Ten program będzie składał się z trzech głównych elementów: podnoszenia, rzutów i dźwigania. Chociaż trudno byłoby ci uciec od rzucania sprzętem w przeciętnej fabryce fitness bez serenady przez chór Lunk Alarms, kluczowym elementem jest prędkość ruchu bez zwolnienie ciężaru>. Więc nie obwiniaj mnie, jeśli dostaniesz rachunek w wysokości 600 dolarów od Globo-Gym za wbicie hantli przez przednią szybę.

Windy

Są to ruchy, w których znaczna waga zmienia pozycję z wysokiej na niską. Klucze do windy to:

  • Przed przeniesieniem ciężaru, usztywnij kręgosłup tak mocno, jak to tylko możliwe, i upewnij się, że pozostaje taki podczas całego ruchu.
  • Twoimi głównymi siłami napędowymi dla każdej windy będą twoje pośladki. To nigdy nie powinno się zmienić.
  • Podstawa wsparcia jest kluczowa. Szersze jest lepsze, wąskie jest trudniejsze. Kiedy przenosisz znaczną wagę, idź szerzej.
  • Jeśli jesteś w stanie użyć rozpędu w którymkolwiek z tych ruchów, oznacza to, że nie używasz wystarczającej wagi. Każdy krok powinien być procesem.

1 - Unieś klęcząc z hantlami, aby wycisnąć

2 - Zercher Squat to Front Raise - odmiana stojaka na przysiady

Podobnie jak kamienny podnośnik Atlas, ale zamiast tego ze sztangą

3 - Sztanga klęcząca do stania

Podnoszenia wykonuje się maksymalnie do trzech powtórzeń w zestawie. Jedno powtórzenie byłoby idealne, tylko po to, aby upewnić się, że poziom wymaganej siły jest jak najwyższy, a zmęczenie nie stanie się czynnikiem przy załamaniu techniki.

Rzuty

Rzuty to ruchy, w których ciężar porusza się szybko, wykorzystując pęd w sposób wybuchowy. Wybuchowy oznacza beczkę prochu TNT, a nie brylant na urodzinowym torcie.

Ruch musi spowodować trzęsienie ziemi z powodu prędkości ścinania, złości i desperacji, by iść szybko. Główne obszary generujące prędkość obejmują biodra i kręgosłup piersiowy i nie powinny obejmować kręgosłupa lędźwiowego ani szyjnego.

1 - Hang Clean

2 - Kettlebell 3-Swing Snatch

3 - skłonność do skoku ze stojącej skrzyni

4 - Rzut prętem Smitha

Te ruchy należy wykonywać po 3-6 powtórzeń w zestawie, koncentrując się na osiągnięciu maksymalnej prędkości. Ciężar powinien być trudny, ale nie do zniesienia i nie na tyle, aby spowalniał ruch o jakąkolwiek znaczącą ilość.

Niesie

Są to ruchy, podczas których przedmiot jest przenoszony z jednego miejsca do drugiego, podczas gdy jest trzymany w różnych pozycjach lub miejscach na ciele. Wszystkie nosidełka mają pewne wspólne cechy:

  • Pozycja kręgosłupa nigdy nie powinna odbiegać od neutralnej. Jeśli nie możesz utrzymać stabilnego kręgosłupa bez niekontrolowanego zginania i prostowania, zmniejsz ciężar.
  • Ogranicz kołysanie się, kołysanie lub cokolwiek innego, co przypomina Lindsay Lohan podczas przydrożnego testu trzeźwości.
  • Utrzymuj napięty kręgosłup wraz z brzuchem, ale upewnij się, że nadal możesz wykonywać wymuszone, silne oddychanie i poruszać nogami.

1 - Noszenie na ramieniu

Pracuj z noszeniem ponad 70% masy ciała lub więcej.

2 - Spacer farmera z 2 sztangami

50% maksymalnej masy martwego ciągu lub więcej.

3 - Pchanie ciężkich sań

Dwukrotna masa ciała (w zależności od tarcia używanej powierzchni).

4 - Noszenie walizki ze sztangą

Pracuj z ciężarem 25-40% maksymalnego ciężaru martwego ciągu.

Wielkie zdjęcie

Typowy program szkoleniowy wyglądałby tak:

  • Poniedziałek - Podnośniki Sześć serii na ćwiczenie, piramida do maksymalnej możliwej wagi, 120-180 sekund odpoczynku między seriami.
  • Wtorek - wolne
  • Środa - Wykonuje pięć serii na ćwiczenie, utrzymując wagę na około 50-60% maksymalnej możliwej do osiągnięcia dla singli przy szybkich skurczach.
  • Czwartek - Trening Systemu Energetycznego Regeneracja tlenowa plus tolerancja beztlenowa
  • Piątek - Wykonuje 2-3 serie na ćwiczenie, pracując na maksymalnym dystansie z podanymi ciężarami.
  • Soboty - wolne
  • Niedziele - Aktywna regeneracja lub praca na bardziej konwencjonalnych windach, zależnie od potrzeb.

Korzystanie z takiego programu przez kilka tygodni lub miesięcy fazy treningowej może pomóc przyspieszyć opóźniony postęp w treningu i zmotywować Cię do ponownego ciężkiego treningu, jeśli stracisz tę iskrę.

Co więcej, te treningi są niesamowicie zabawne, ponieważ zawsze pracujesz nad osiągnięciem czegoś z każdym zestawem - albo przeniesieniem większego ciężaru, przesunięciem tego ciężaru dalej, albo przyspieszeniem z poważnymi kilogramami dodanymi do twojej sylwetki.

Aha, a także staniesz się większy - coś, czego Kapitan Koncentracja Curl tam przed lustrem nie doświadczył od bardzo dawna.

Bibliografia

  1. Mohamad i wsp. (2012). Różnice w kinematyce i kinetyce między obciążeniem oporu o wysokiej i niskiej prędkości zrównane z objętością: implikacje dla treningu hipertrofii. JSCR styczeń 2012, tom 26 (1); 269-275
  2. Zemke i Wright (2011). Zastosowanie narzędzi typu Strongman i treningu w celu zwiększenia wyników sportowych u sportowców kolegiaty. SCJ. Sierpień 2011, tom 33 (4); pp1-7
  3. McGill i in. (2009). Porównanie różnych zdarzeń siłacza: aktywacja mięśni tułowia i ruchy kręgosłupa lędźwiowego, obciążenie i sztywność. JSCR lipiec 2009. Tom 23 (4); str. 1148-1161
  4. Cholewicki, McGill i Norman (1991). Obciążenia kręgosłupa lędźwiowego podczas podnoszenia bardzo dużych ciężarów. Med Sci Sports Ex. Tom 23 (10) str. 1179-1186

Jeszcze bez komentarzy