Jak często słyszysz stwierdzenie „To wszystko genetyka”, jeśli chodzi o podnoszenie ciężarów lub wysiłki sportowe? Na forach internetowych, forach dyskusyjnych i w różnych miejscach sportowych to stwierdzenie debiutuje dość często, ale nowe badania zaczynają coraz bardziej kwestionować tę logikę.
Każdego dnia, w ramach badań genetycznych i badań nad mięśniami, zbliżamy się o krok do zrozumienia ciała i jego plastyczności. Jeśli jesteś w obozie, który myśli, że twoja genetyka jest z góry przeznaczoną ścieżką dla zdolności sportowych, czytaj dalej. Nowe badania poszerzają zakres tego, co wiemy w odniesieniu do plastyczności naszej genetyki.
Któregoś dnia rozmawiałem z dr. Andy Galpin (jeden z autorów studium przypadku) o włóknach mięśniowych do artykułu, a jednym z tematów, na które natknęliśmy się, były wyniki badania odlewów poniżej. Badacze obserwowali dwa bliźniaki jednojajowe, które przez ponad 30 lat miały bardzo różne ekspozycje sportowe. Celem naukowców było zbadanie idei zdolności adaptacyjnych i dziedziczności dla wielu biomarkerów u 52-letnich bliźniaków jednojajowych.
Bliźnięta jednozygotyczne mają ponad 99% tych samych genów, więc naukowcy chcieli ocenić, jak styl życia każdego z bliźniaków w ciągu ich dorosłego życia wpływał na takie czynniki, jak ich antropometria, zdrowie układu krążenia, mięśnie szkieletowe, siłę, moc i molekularne markery zdrowia mięśni.
W komunikacie prasowym opublikowanym przez San Francisco State University piszą, że każdy z bliźniaków podobno uprawiał różne sporty w liceum, ale w ciągu dorosłego życia prowadził radykalnie inny styl życia zorientowany na fitness. Jeden z bliźniaków został kierowcą ciężarówki prowadzącym bardziej siedzący tryb życia, podczas gdy drugi zaczął biegać i został triathlonistą.
To jest miejsce, w którym badania stają się naprawdę interesujące i dostarczają wielu informacji na temat tego, jak plastyczne może być ciało. Ogólnie rzecz biorąc, bliźniak, który regularnie trenował wytrzymałość, wykazywał wiele różnic zdrowotnych. Pod względem składu włókien mięśniowych, bliźniak trenowany wytrzymałościowo miał o 55% więcej MHC I (wolnokurczliwych) i mniej MHC IIa (szybkokurczliwe), co może służyć jako sugestia, ile potrafią nasze włókna mięśniowe naprawdę dostosowywać się do wprowadzanych bodźców. Te badania sugerują, że są one znacznie bardziej plastyczne niż wcześniej sądzono.
Ponadto i być może nikogo nie zdziwił, bliźniak wytrenowany wytrzymałościowo miał wyższy pułap tlenowy, wytrzymałość beztlenową, względną moc rowerową, wydolność aerobową i miał niższy procent tkanki tłuszczowej i masę ciała. Ale odwrotnie, niewytrenowany bliźniak miał lepszą siłę i rozmiar mięśni oraz nieco lepszą jakość mięśni. Naukowcy zasugerowali, że może to wynikać ze zwiększonej tkanki tłuszczowej i większego odsetka szybkokurczliwych włókien, które posiadał siedzący tryb bliźniaka.
James Bagley Assistant Professor of Kinesiology na San Francisco State University, współautor badania wspomnianego w powyższym artykule, „To pokazuje, że twoje geny nie są wykrętem. Jeśli na przykład twoi rodzice mają nadwagę, może być ci trudniej zadbać o kondycję, ale to badanie pokazuje, że nie jest to niemożliwe.”
Dzięki tym badaniom idea genetyki jako czynnika ograniczającego zdolności sportowe i styl życia staje się bardziej dopracowana niż kiedykolwiek. Te badania są jednymi z pierwszych tego rodzaju, ponieważ czas trwania (ponad 30 lat) jest znacznie dłuższy niż to, co obserwowano wcześniej, a skład włókien mięśniowych różni się znacznie bardziej niż to, co wykazały inne badania.
Badacze planują obserwację bliźniaków co pięć lat, więc będzie naprawdę interesujące widzieć wyniki w miarę upływu czasu. Z powyższego badania i mojej ostatniej rozmowy z dr. Galpin, nasze włókna mięśniowe są znacznie bardziej plastyczne niż to, co jest normalnie postrzegane.
Jeszcze bez komentarzy