Nie obchodzą mnie fanatycy, zwłaszcza zdrowie i sprawność fizyczna. Typ osoby, której życie zmieniło się dzięki odkryciu jogi lub pilatesu, nigdy nie przemawiał do mnie.
Początkowo czułam to samo w stosunku do ludzi z kettlebell. Chodziło tylko o kettlebells i kettlebells, więc naturalnie się odwróciłem.
Zajęło mi co najmniej pięć lat, zanim w końcu rozgrzałem się do włączenia kettlebells do mojego biznesu, ale w przypadku jogi i pilatesu nigdy się nie udało. Niektórzy mogą powiedzieć, że to moja wrodzona potrzeba, aby mieć rację co do absolutnie wszystkiego. Nie wiem, ale żyję, uczę się i staram się przyznać, że się mylę.
Są trzy duże obszary, w których zmieniłem zdanie w ostatnich latach: wstawanie, ładowane dźwigi i martwy ciąg.
Pięć lat temu powiedziałbym ci, że te ćwiczenia były albo głupie (wstawanie), nieistotne (załadowane dźwigi), a może nawet niebezpieczne (martwy ciąg). Mój, jak to się zmienia.
Jest takie buddyjskie przysłowie, które mówi: „Kiedy uczeń będzie gotowy, pojawi się nauczyciel.„Jestem przekonany, że nauczyciel jest zawsze obecny, dopiero w momencie gotowości uczeń jest na tyle oświecony, aby zauważyć nauczyciela. W moim przypadku nauczycielami byli Gray Cook, Stuart McGill, Dan John i 60-letni klient.
Przez kilka lat słyszałem, jak Gray Cook chwalił wstawania i zacząłem się zastanawiać, dlaczego taki sprytny facet pozwolił sobie zostać facetem od kettlebell. Przyznaję, czułem, że mnie wyprzedał.
Niedługo później doświadczyłem swego rodzaju objawienia, ale to nie przez Graya, ale przez sześćdziesięcioletniego klienta.
Mój klient miał trudności ze wstaniem z podłogi. Proces ten często wyglądał na bolesny i nieskoordynowany. Często kusiło mnie, by mu pomóc, ale stawiałem opór, ponieważ wydawało się, że umiejętność niezbędna dla jego własnego przetrwania.
Pewnego dnia, kiedy oboje się przeciągaliśmy, mój klient starał się wstać z podłogi, czasami wstając na czworakach, czasami wstając z głębokiego przysiadu. Nigdy nie wyglądał na komfortowego. Z drugiej strony, ja zdawałem się podskakiwać.
Zacząłem wyjaśniać klientowi, jak wstałem. Powiedziałem: „Przetocz się na łokieć, a potem w górę do dłoni. Następnie uklęknij na jedno kolano, a potem…
Uderzyło mnie. Uczyłem go, jak „wstawać” i dzięki temu turecki strój (zawsze mówię „wstawanie”, ponieważ nie jestem fanem nazywania ćwiczeń po krajach) przeszedł z głupiej sztuczki YouTube do podstawowego pierwotnego wzorca motorycznego. Strój był po prostu tym, jak wstaliśmy z podłogi.
W dzisiejszych czasach prawie wszyscy, których trenujemy, pracują nad wstawaniem, tak jak przy przysiadach.
Następnym nauczycielem był Stuart McGill. Stuart jest jak Gray, mądry i zawsze wyprzedzający konkurencję. Kiedy Stuart kilka lat temu zaczął studiować trening siłaczy, myślałem, że marnuje swój czas. Kiedy wykładał na temat swoich odkryć, moja pierwsza myśl brzmiała: „Kogo to obchodzi?”
Jednak coś, co powiedział, sprawiło, że słuchałem dalej. Podczas wykładu Stuart zaczął opisywać ogromne obciążenia rdzenia i bioder w takich rzeczach, jak spacery z jarzmem i noszenie przez rolników. Natychmiast przypomniałem sobie innego wspaniałego trenera, Dana Johna.
Dan zawsze uważał warianty noszenia z ładunkiem, takie jak spacery farmera i walizka, za niezbędne. Ja, niestety, postrzegałem je jako głupie wykończenia lub chwytanie, dwie rzeczy, które w najmniejszym stopniu mnie nie interesowały.
Nagle słowa Stuarta uderzyły we mnie jak tona cegieł, które ci faceci niosą. Załadowane nosidełka nie były chwytaniem ani imprezami siłaczy. W rzeczywistości, dobrze wykonane, były prawdopodobnie najwyższą formą treningu podstawowego. Nauczyciel ponownie pojawił się, gdy uczeń był gotowy.
Ostatnim i na pewno nie mniej ważnym było moje objawienie w martwym ciągu. Myślałem, że moje wczesne lata trójboju siłowego sprawiłyby, że byłem przeciwny martwemu ciągowi na całe życie. Dla mnie martwy ciąg był brzydkim podnoszeniem ciężarów „w jakikolwiek sposób”, którego nigdy nie zalecałem dla moich sportowców.
Byłem bardziej przysadzistym facetem. Przysiady wymagały nie tylko siły, ale także elementu eleganckiej techniki niespotykanej w trójboju siłowym i martwego ciągu, które były najczęściej zaokrąglonymi demonstracjami słabej techniki i trzymania się z amoniakiem. Nie zdawałem sobie sprawy, że jako trener odpowiadałem za technikę martwego ciągu, tak jak za technikę w każdym innym boju.
Dwie rzeczy ugruntowały mój nowy szacunek dla martwego ciągu. Pierwszym było użycie paska pułapki. Pasek pułapek pozwalał na wykonywanie martwego ciągu w bardziej przysiadowym stylu i eliminował krwawe golenie, na które nie patrzyli krzywo sportowcy i zwykli ludzie, ale postrzegane jako odznaka odwagi dla trójboisty.
Drugi zdawał sobie sprawę, że słaba ruchliwość ramion podczas przysiadu powoduje duży ból pleców.
(Muszę najpierw wyznać, że czasami, gdy pojawiają się te pomysły, nie mogę zdecydować, czy jestem mądry, czy głupi - czy jestem mądry, ponieważ właśnie pomyślałem, czy głupi, ponieważ zajęło mi to tak dużo czasu?)
Razem z moim personelem rozmawialiśmy o zjeżdżalniach ściennych, wspaniałym ćwiczeniu zapożyczonym z fizjoterapii, aby rozwinąć połączenie ruchomości ramion i stabilności szkaplerza. Zjeżdżalnie ścienne to jeden z moich ulubionych środków do rozgrzewki / korekcji górnej części ciała.
W trakcie dyskusji mój młody trener zapytał o skłonność naszych sportowców do wyginania pleców w celu uzyskania pozycji w pełni obróconej na zewnątrz, aby wykonać ćwiczenie. Co dziwne, do tego momentu tak naprawdę nie myślałem o związku między rotacją zewnętrzną, zgięciem barku i wyprostem lędźwiowym.
Nagle zdałem sobie sprawę, że rekompensatą za słabą ruchomość ramion było wyprostowanie lędźwi. To sprawiło, że mobilność ramion w zupełnie nowym świetle. Nagle słaba ruchliwość barku stała się głównym czynnikiem powodującym ból pleców. Jak mogłem przegapić to tak długo?
Jeśli spróbuję wycisnąć nad głową i brakuje mi ruchomości ramion, co mam zrobić? Wydłużam kręgosłup lędźwiowy. Jeśli próbuję ustawić sztangę tak, aby przysiadła do tyłu i nie mam ruchomości ramion, wyginam plecy. Jeśli spróbuję unieść łokcie w czystym lub przodowym przysiadzie i brak mi ruchomości ramion, co mam zrobić? Podobnie jak w zjeżdżalni ściennej wydłużam kręgosłup lędźwiowy.
Tak jak zdaliśmy sobie sprawę, że biodro i kręgosłup są połączone, tak samo jest z kręgosłupem lędźwiowym i ramieniem. Następnym razem, gdy będziesz mieć sportowca z bólem krzyża, nie patrz tylko na ruchliwość bioder, przyjrzyj się ruchomości ramion i doborowi ćwiczeń.
Myślę, że może to być powód, dla którego ból krzyża jest mniejszy, gdy wykonujemy przysiady z hantlami lub kettlebellami lub gdy zamiast przysiadów wykonujemy martwy ciąg. Eliminacja wymuszonej rotacji zewnętrznej u osób, które jej nie mają, może spowodować znaczne zmniejszenie dolegliwości związanych z plecami.
Pracuję ze sportowcami od wielu lat i mam całkiem dobre pojęcie o tym, co działa, a co jest po prostu błyskawicznym marketingiem BS. Ale nie powstrzymuję się od przyznania, że całkowicie się myliłem, więc radzę, aby zawsze mieć otwarte uszy i włączony mózg - to niesamowite, czego możesz się nauczyć, słuchając i myśląc.
Jeszcze bez komentarzy