Rozciąganie pasywne i aktywne to dwa sposoby, w jakie sportowiec może aktywnie pracować nad poprawą swojej mobilności. Każdy rodzaj rozciągania może być korzystny w pewnych okolicznościach, a użycie każdego z nich często zależy od scenariusza, w jakim znajdzie się sportowiec.
Dla osób, które lubią często ćwiczyć, ale ciągle siedzą i garbią się nad komputerami / telefonami, w cotygodniowej rutynie powinien istnieć pewien poziom mobilności. W tym artykule szybko omówimy rozciąganie pasywne i aktywne oraz określimy, kiedy ich używać.
Akt pasywnego rozciągania pociąga za sobą użycie zewnętrznej siły na rozluźniony mięsień w celu wytworzenia rozciągnięcia. Ta zewnętrzna siła może obejmować wiele rzeczy, takich jak: masa ciała, pasek, inna osoba, jakaś forma dźwigni i grawitacja. Sportowiec nie kurczy się ani nie wykorzystuje swoich mięśni podczas pasywnego rozciągania i zapewnia pełną kontrolę nad siłą zewnętrzną.
Pasywne rozciąganie wymaga bardzo mało energii i jest często wykonywane, gdy głównym celem jest poprawa elastyczności, ponieważ pasywne rozciąganie zazwyczaj pozwala na poprawę zakresu ruchu powyżej poziomu komfortu. Siła zewnętrzna pomaga pchać kończynę lub pomagać jej w uzyskaniu takiego stopnia ruchu, jakiego nie byliby w stanie osiągnąć bez niej.
Pasywne rozciąganie może być korzystne, gdy celem atlety jest poprawa swojej elastyczności poza punktem, w którym może wygodnie się ustawić bez siły zewnętrznej. Ponieważ pozwalają zewnętrznej sile rozciągnąć je podczas rozluźnienia, zazwyczaj sportowiec może popchnąć trochę dalej, w przeciwieństwie do wykonywania aktywnego rozciągania na sobie. Dodatkowo możesz zobaczyć niektóre formy pasywnego rozciągania stosowane w różnych ocenach mobilności.
[Czy ciężarowcy powinni wykonywać statyczne rozciąganie? Sprawdź, co mówi ten autor.]
Dla sportowców, którzy chcą poprawić swoją elastyczność, najlepszym czasem na zastosowanie pasywnego rozciągania jest często potreningowy. Mięsień zostanie rozgrzany, a szanse na nadmierne rozciągnięcie napiętego lub zimnego mięśnia zostaną zmniejszone. Ponadto przed snem może być przydatny czas na bierne rozciąganie, ponieważ istnieje mniejsze prawdopodobieństwo zranienia się z powodu prawdopodobnie nadmiernego rozciągnięcia mięśnia wkrótce po użyciu siły, ponieważ sen jest całkowicie nieaktywną częścią dnia.
Przykłady: Przyjaciel rozciągający ścięgno podkolanowe, rozciągający się w drzwiach i wykonujący gołębia na ławce pochyłej.
W przeciwieństwie do swojego odpowiednika, rozciąganie aktywne opiera się wyłącznie na atlecie i nie obejmuje siły zewnętrznej. Aktywne rozciąganie wymaga od sportowca aktywnego rozciągania stawu z wytworzeniem rozciągnięcia wytworzonego z przeciwstawnych grup mięśni. Pamiętaj, że ten styl rozciągania wymaga od atlety wytworzenia siły do rozciągnięcia mięśni, w przeciwieństwie do rozluźnienia, jak w przypadku rozciągania pasywnego.
Aktywne rozciąganie jest dobre do rozciągania stawu w aktualnym zakresie ruchu siłą własnych mięśni. Ten styl rozciągania wymaga energii sportowca i jest to cecha, którą należy wziąć pod uwagę podczas wykonywania ich w trakcie treningu.
Jedną z głównych zalet rozciągania aktywnego jest to, że niesie (stosunkowo) mniej zagrożeń niż rozciąganie pasywne. Ponieważ nie ma siły zewnętrznej, a rozciąganie jest wykonywane całkowicie pod własną siłą, prawdopodobieństwo nadmiernego rozciągnięcia jest mniejsze. Ponadto ten styl rozciągania może być przydatnym narzędziem, gdy byłeś nieaktywny przez wiele godzin.
Na przykład, powiedzmy, że siedziałeś cały dzień i po prostu wstawałeś i zauważyłeś, że twoje łydki są napięte. W przeciwieństwie do wchodzenia prosto na schody i możliwego nadmiernego rozciągania zimnego mięśnia łydkowego, będziesz aktywnie rozciągać się w swoim obecnym zakresie ruchu za pomocą przednich mięśni nogi. Jest to bezpieczniejszy sposób na zrobienie tego, a jednocześnie rozgrzewasz kończynę dolną, wygrywasz.
Ostatni scenariusz, który uważam za przydatne, to rozciąganie po przebudzeniu. Jest to przydatne w tym scenariuszu, ponieważ ułatwia organizmowi poruszanie się w naturalnych zakresach, wymaga energii bez zbytniego zbyt szybkiego wysiłku i jest przyzwoitym sposobem na rozpoczęcie mobilizacji sztywnych stawów.
Przykłady: Siedzenie i aktywne rozciąganie łydki (napinają przednie mięśnie goleni), oraz otwarcie klatki piersiowej przez wyciągnięcie ramion na bok i rozciągnięcie mięśni pleców.
To tylko dwa sposoby rozciągania i pamiętaj, że nie odnosiliśmy się do statycznego ani dynamicznego, które są dwoma rozciągnięciami najczęściej kojarzonymi z treningami. Rozciąganie pasywne i aktywne jest przydatne dla poprawy elastyczności i mobilności. Oba style rozciągnięcia pomogą sportowcom osiągnąć różne zakresy ruchu.
Należy zauważyć, że pasywne rozciąganie może być nieco bardziej niebezpieczne dla sportowców, gdy nie zwraca się uwagi na ograniczenia elastyczności.
Uwaga redaktora: ten artykuł jest op-edem. Poglądy wyrażone w tym dokumencie i filmie wideo są autorami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy BarBend. Oświadczenia, twierdzenia, opinie i cytaty pochodzą wyłącznie od autora.
Obraz funkcji ze strony @petrihalonen na Instagramie.
Jeszcze bez komentarzy