Fraza „wystukaj” weszła do głównego nurtu w ciągu ostatnich 25 lat, ale jej pierwotne znaczenie zostało zapomniane lub przynajmniej źle zinterpretowane. Podczas treningu brazylijskiego Jiu Jitsu jedną z najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić, jest dotknięcie.
To podstawowa część procesu uczenia się. Na zajęciach będziesz dotykać w kółko, zastanawiając się, czego nie robić. Stukanie nie jest postrzegane jako rezygnacja i nie jest oznaką przyznania się do porażki. To sposób na powiedzenie: „Tak, masz mnie. Chodźmy jeszcze raz i zobaczmy, co się stanie.”
Pukanie to także sprawdzian ego. Myślisz, że jesteś „zbyt hardkorowy”, by uderzyć, kiedy znajdziesz się w złej pozycji? To niesamowite, ile skromnego ciasta jesteś w stanie zjeść, gdy czyjś promień miażdży twoją tętnicę szyjną.
Dobra, kolego, miłej drzemki. Kiedy się obudzisz, poszukaj informacji na temat „Judo Gene LeBell i Steven Seagal”, zobacz, w jakiej firmie jesteś, a potem wróć na zajęcia z lepszym nastawieniem (i może z nową parą spodni).
Pokaż mi elitarnego wojownika, który nigdy nie był podsłuchiwany. Po prostu nie istnieją. Najbardziej niebezpieczni źli osły na planecie regularnie trenują, ponieważ wiedzą, że dzięki temu stajesz się lepszy. Jeśli ćwiczysz i nigdy nie musisz stukać, nie oznacza to, że jesteś niezłomną bestią. Oznacza to, że jesteś otoczony przez mniej wykwalifikowanych słabeuszy, którzy nie rzucają ci wyzwania, a skończysz jako papierowy tygrys.
To wiąże się z odpornością psychiczną. Ludzie z prawdziwym odwagą rozumieją, że prawdziwy sukces wynika tylko z ciągłego rozpoznawania, kiedy wykonałeś zły obrót, przyznania się do sytuacji, a następnie zawziętego powrotu do pracy w kółko.
(Niedopuszczalną) alternatywą jest być typem osoby, która uderza w jedną przeszkodę, postrzega ją jako nie do pokonania i decyduje, że osiągnięcie celu nie jest warte odrobiny niewygodnej pracy.
Jeszcze bez komentarzy