Tarczyca potrzebuje jodu z jodowanej soli, niektórych pokarmów lub suplementów. Organizm wykorzystuje go do syntezy hormonów tarczycy T3 i T4.
„Jodek” to stan jodu jodu, występujący, gdy jod wiąże się z innym pierwiastkiem, takim jak potas lub sód. „Jodek” jest bezpieczną formą jodu do spożycia.
Około 12% Amerykanów ma poważny niedobór jodku, mierzony analizą moczu. Wiele innych jest umiarkowanie niedostatecznych lub nieoptymalnych. Więc chociaż sama dieta może zapewnić dobre spożycie jodku, bardzo często tak nie jest. Warto szybko przyjrzeć się wyborom żywieniowym i spożyciu soli jodowanej.
Jeśli większość twoich potraw jest domowej roboty i solona od średniej do ciężkiej solą jodowaną, powinieneś już mieć dobre spożycie jodu. Jeśli nie, to powinieneś ją zwiększyć. Ile potrzeba soli jodowanej, jeśli jest ona głównym źródłem jodku? Kiedy sól jodowana osiąga pełną moc, potrzeba około 2 gramów lub około pół łyżeczki soli jodowanej (około 936 mg sodu), aby osiągnąć najniższe minimum spożycia jodku.
Jednak w około połowie przypadków marki soli jodowanej nie spełniają wymagań etykiety dla jodku, więc osiągnięcie absolutnego minimum może zająć nieco więcej czasu. Ogólnie rzecz biorąc, fast foody, przetworzona żywność i restauracje nie używają soli jodowanej. Jeśli etykieta zawiera tylko „sól” zamiast „sól jodowana”, nie jest jodowana. A „sól morska” zawiera niewiele jodku.
Jeśli nie spożywasz dużo soli jodowanej w domu, zwiększenie spożycia prawdopodobnie przyniesie Ci korzyści. Zalecam 300 mcg jodku dziennie, ale trochę więcej jest w porządku.
Przedawkowanie soli jodowanej jest mało prawdopodobne, chyba że używasz naprawdę ciężkiej ręki. PZH zaleca 1100 mcg (1.1 mg) jodku dziennie jako maksymalne spożycie, a dowody zdecydowanie przemawiają za spożywaniem nie więcej niż to. Nie ma absolutnie żadnego powodu, aby konsumować więcej na bieżąco i jest to dobry powód, aby tego nie robić.
Większe spożycie może spowodować niedoczynność tarczycy. Może to nie zająć nawet tyle. Duże badanie w Chinach wykazało, że spożycie wynosi 0.8 mg / dobę w związku z niedoczynnością tarczycy. W przypadku stosowania soli jodowanej o pełnej mocy jako jedynego źródła sodu, 0.8 mg jodku / dzień nie zostałoby osiągnięte przed spożyciem około 4945 mg sodu / dzień. Chodzi o pełną łyżkę stołową. Generalnie lubię patrzeć, jak sportowcy spożywają około 4000 mg sodu dziennie, więc to działa dobrze.
Wolałbym jednak ograniczyć spożycie soli jodowanej do nie więcej niż około pół łyżki stołowej dziennie, ponieważ nie widzę powodu, aby przesuwać jod do skrajności. W praktyce część soli jodowanej nie ma pełnej mocy, więc spodziewaj się pewnej zmienności. Powyższy zakres pozwala na normalne odchylenia. Zakłada się jednak, że sól dodaje się po ugotowaniu, a nie wcześniej.
Kobietom w ciąży polecam unikanie nadmiernego spożycia jodku, jak to może się zdarzyć przy spożywaniu wodorostów lub nadmiernej suplementacji jodkiem.
Aby zobaczyć, jak bogate w jod są niektóre pokarmy, możesz zaspokoić zapotrzebowanie na 150 mcg dziennie, spożywając dowolną z nich w mniej więcej następujących ilościach:
Wołowina, kurczak, wieprzowina, ryż, większość produktów z pszenicy, owoce i warzywa mają zbyt niską zawartość jodu, aby mogły być jego głównymi źródłami. Wodorosty lub wodorosty są niezwykle bogate, ale nie są powszechne w Ameryce. Ponadto koncentrat białka serwatkowego i kazeina micelarna są dość bogate w jod. Wystarczy około 80 gramów tych białek, podawanych lub przyjmowanych, aby dostarczyć 150 mcg jodu.
Więc jeśli Twoja dieta zawiera kilka z powyższych rzeczy lub nawet jedną z nich, nie będziesz potrzebować soli jodowanej ani suplementu. Ale jeśli Twoja dieta jest silna na takie rzeczy jak wołowina, kurczak, warzywa, makaron i owoce, a słaba na powyższe, wtedy sól jodowana lub suplement będzie prawdopodobnie korzystny.
Znajdziesz różne oświadczenia dotyczące produktów pszennych. Niektóre tabele pokazują jeden lub dwa produkty pszenne jako dobre źródła. Ale gdy jest bogaty w jodek, dostarczają go dodatki, a ich użycie różni się znacznie w zależności od produktu. Na przykład kromki chleba różnią się od bezużytecznych 2.2 mcg do potencjalnie problematycznego 587 mcg, przy czym niskie wartości są bardziej powszechne niż wysokie.
Co gorsza, dodatki do pieczywa mogą zawierać bromian potasu, który w rzeczywistości działa raczej na tarczycę niż na nią. Dlatego nie traktuj produktów pszennych jako wiarygodnych dostawców, a zwłaszcza chleba niezawierającego bromianu.
Jeszcze bez komentarzy