Oto kilka przykładów „sprawności”, która posunęła się za daleko:
Jeśli przez cały czas nosisz ładny odcień magenty i kołyszesz pomidorową buzią, twoja dawka jest szkodliwa.
Policz również liczbę przyjmowanych leków kulturystycznych. Teraz policz liczbę innych leków, które bierzesz, aby powstrzymać skutki uboczne tych leków kulturystycznych. Jeśli druga liczba jest większa niż pierwsza, jest to szkodliwe.
Jeśli masz zarost i są części ciała, które są powiększone, których nie zginasz na scenie… to jest szkodliwe.
Jeśli odmawiasz randkowania z kimś, ponieważ nie sumują się one w określonej ilości, emocjonalnie staje się to szkodliwe.
Jeśli lubisz coś związanego ze sprawnością fizyczną, która powoduje, że powstrzymujesz się od seksu lub odmawiasz tego partnerowi z dowolnego powodu, staje się to nieszkodliwe. Obejmuje to unikanie pewnych pozycji seksualnych, ponieważ wierzysz, że poszerzy to talię, odrywając od stożka V. Jeśli nie będziesz występować na pozycji misjonarskiej, ponieważ „jutro jest ławka”, staje się to szkodliwe.
Podobnie, jeśli wywołujesz u dzieci zaburzenia obrazu ciała, ponieważ zbytnio masz obsesję na punkcie tego, jak wyglądasz, staje się to szkodliwe. A jeśli jedyny moment, w którym możesz mieć pozory kontroli nad swoimi nawykami żywieniowymi, to przygotowywanie się do występu, zwróć się o pomoc.
Jeśli okaże się, że poświęciłeś przyjaźnie, romantycznych partnerów lub pracę, ponieważ przeszkadzali w treningu lub rywalizacji, staje się to szkodliwe.
Wreszcie, jeśli w końcu uwierzysz, że twoja wartość jako mężczyzny lub kobiety leży w jakiś sposób w zadatkach na plastikowe trofeum, lub jeśli uwierzysz, że twoja tożsamość obraca się wokół sumy trójboju lub pomiaru ramion… jesteś do dupy. Nie, naprawdę jesteś do dupy.
Fitness, trening, rywalizacja, dieta, cokolwiek. Wszystko to można zrobić, wciąż znajdując równowagę przez resztę swojego życia. W większości przypadków te rzeczy stają się szkodliwe, gdy ludzie nie mogą znaleźć tożsamości poza nimi. Stracili wszelką logiczną zdolność spojrzenia na te sprawy z odpowiedniej perspektywy. Praktycznie każdy aspekt ich życia kręci się wokół niej.
Kiedy prowadzę seminaria, zwykle kończę je rozmową o równowadze. Opowiadam historię opowiedzianą mi kiedyś przez bardzo doświadczonego podnośnika, który miał właśnie wyjść z domu, aby zrobić przysiad. Jego młoda córka podeszła do niego i powiedziała: „Tatusiu, zrób ze mną herbatę?”Powiedział:„ Upuściłem torbę i opuściłem tę sesję przysiadu, ponieważ przez dwadzieścia lat nigdy bym nie pamiętał tego treningu. Ale zawsze pamiętam herbatę z moją małą dziewczynką.”
Jeszcze bez komentarzy