Podczas wojny o niepodległość Amerykanie udowodnili, że są zdecydowani i przekonani… ale nawet się podnieśli?
Wznosisz toast za naszą niezależność, pamiętaj o tych pięciu wyjątkowych Amerykanach, którzy udowodnili światu, że nasi obywatele są nie tylko twardzi, ale także silni.
Bruce Wilhelm złapał 400 funtów przed jakimkolwiek innym Amerykaninem.
Piąty sztangista olimpijski w Montrealu w 1976 roku, Bruce Wilhelm został zaproszony na inauguracyjny Mistrzostwa Świata Strongman w następnym roku.
Na pierwszym WSM wzięła udział różnorodna załoga amerykańskich sportowców, a jedynym wyjątkiem był włoski kulturysta Franco Columbu. Byli ciężarowcy, trójboiści, kulturyści, miotacz młotem, a nawet obrońca NFL Bob Young, który okazał się niesamowicie silny.
O 6'3.5 ”, 326 funtów Wilhelm był największym człowiekiem na Mistrzostwach Świata Strongest Man w 1977 roku. Wykorzystał swoją znaczną przewagę wzrostu i doświadczenie w podnoszeniu ciężarów z doskonałym efektem.
Po wielu nieudanych próbach Wilhelm był jedynym człowiekiem, który podniósł i wycisnął 250-funtową beczkę - i zrobił to po wielu nieudanych próbach. Zrobił także krótką pracę ze swoimi mniejszymi wrogami w przeciąganiu liny.
Być może najbardziej imponujące było jednak to, że wystrzelił swoje olbrzymie ciało do przodu, aby wygrać wyścig taczek,, i Lodówka Carry. Po czym wykrzyknął: „Kulturyści nie są w formie do tego typu rzeczy - musisz być silny.”
W 1977 roku żaden mężczyzna nie trenował na siłacza. Siłacz nie istniał. (Highland Games istniały, ale nie przypominały najsilniejszego człowieka na świecie.) Jednak w 1978 roku zawodnicy mieli wskazówkę, czego mogą się spodziewać. Trenowali specjalnie pod kątem wydarzeń, a do walki przyłączyło się więcej nie-Amerykanów.
Bruce Wilhelm też ich pokonał.
[Materiał filmowy z rekordowego spotkania w trójboju siłowym Don Reinhoudta]
Don Reinhoudt jest jedynym trójboista w wadze superciężkiej, który wygrał mistrzostwa świata IPF cztery razy z rzędu (1973-1976). Chociaż wycofał się z trójboju siłowego po czwartej z rzędu wygranej, jego surowa suma 2391 funtów utrzymała się do 2013 roku.
Również około 6'3.5 cali, Reinhoudt ważył ponad 360 funtów jako trójboista i przekwalifikował się na siłacza ze względów zdrowotnych, tracąc ponad 100 funtów masy ciała w ciągu jednego roku.
Dzięki swojej wychylonej sylwetce Reinhoudt zajął drugie miejsce za Wilhelmem w 1978 roku i wrócił głodny zwycięstwa. Następnie odepchnął sprawdzonego rywala Larsa Hedlunda i legendarnego teraz Billa Kazmaiera (w jego debiutanckim roku).
Strona Wikipedii Dona Roundhoudta to skarbnica niewiarygodnych liczb. Jeśli dodasz jego najlepsze wyciągi (poza zawodami), zsumujesz nieziemskie 2556 funtów. Niestety, ten półbóg siły rozerwał mu biceps i ścięgna podkolanowego na WSM w 1980 roku, kończąc jego karierę i torując drogę narodzinom innej amerykańskiej legendy.
Bill Kazmaier jest jedynym Amerykaninem na krótkiej liście Najsilniejszej Man Hall of Fame na świecie.
W 1980 roku na WSM reprezentowanych było pięć krajów - najwięcej w historii zawodów. Ale nie miało znaczenia, kto się pojawił.
Kazmaier wygrał pralni listy wydarzeń: Bar Bend, Girl Lift (przysiad z maszyną kowalską z talentem lat 80.), Deadlift, Tug-of-War, Engine Race (zmodyfikowany wyścig Wheelbarrow), a nawet Podnośnik dziennika.
Człowiek pieszczotliwie znany jako Kaz 'wytrawił pierwszy trójwarstwowy torf w historii Najsilniejszego Człowieka Świata, osiągnięcie, któremu nie dorówna się, dopóki Magnus Ver Magnusson nie zdobędzie drugiego, trzeciego i czwartego tytułu w latach 1994-96.
O dziwo, Bill Kazmaier nie został zaproszony do udziału w konkursach World's Strongest Man po 1982 roku. Wierzcie lub nie, producenci serialu uważali, że nudne byłoby widzieć tego samego mężczyznę wygrywającego zbyt wiele lat z rzędu.
A jednak, jeśli zapytasz skromnego zwycięzcę z lat 1983 i 1985, Geoffa Capesa, odpowie ci: „… na poziomie funta za funt, w tamtym czasie [Bill Kazmaier] był prawdopodobnie najsilniejszym człowiekiem na świecie.”
Amerykanie wygrali pierwsze sześć zawodów WSM, ale gdy popularność strongmana wzrosła na światowej scenie, popadli w suszę.
Skandynawowie wygrali osiem lat z rzędu, zanim polski potęga Mariusz Pudzianowski rozpoczął swoje panowanie w 2002 roku. Pomimo poza rokiem 2004 (gdzie został zdyskwalifikowany za zakazane substancje po zajęciu trzeciego miejsca), Pudzianowski wydawał się nie do pokonania. Ale wszyscy ludzie są śmiertelni.
Phil Pfister nigdy nie widział podium, zanim pokonał jednego z największych siłaczy wszechczasów i zrobił to z fanfarą.
W bardzo trudnej konkurencji Overhead Lift nikt, łącznie z Mariuszem Pudzianowskim, nie był w stanie podnieść więcej niż dwa z czterech kamieni. Mariusz podbił swoją dwójkę w najszybszym czasie i utrzymywał się na pierwszym miejscu, gdy Pfister wystąpił.
Pfister nie tylko podniósł trzeci kamień, zdobywając pierwsze miejsce… poszedł do przodu i podniósł czwarty kamień w pokazie wojny psychologicznej do swojego rywala.
Później Pfister zamknął zawody, kończąc walkę jak brzytwa w Atlas Stones.
„Zrobiłem to po swojemu i nikt nie może cię powstrzymać, jeśli chcesz to zrobić po swojemu.”- Phil Pfister
[Siła woli Briana Shawa na wyświetlaczu, martwy ciąg 1073 funtów z powodu kontuzji]
Jak się okazuje, rozmiar ma znaczenie. Phil Pfister był szybkim gigantem, ważący 6'6 ”, 370 funtów. Brian Shaw może jednak potrzebować innego deskryptora.
Przy 6'8 ”, ~ 435 funtów, Brian Shaw jest super-olbrzymem. Podobnie jak jego poprzednik Pfister, udaje mu się poruszać tą masą z niesamowitą prędkością, działając jako prawdziwie wszechstronny.
Drugi tylko za swoim głównym rywalem Zydrunasem Savickasem w pierwszej trójce, był na podium częściej niż jakikolwiek inny Amerykanin: osiem razy. I chociaż Savickas może mieć jeszcze dwa występy w pierwszej trójce, po części jest to dobry interes, ponieważ spędził dziesięć lat dłużej w sporcie.
Tylko dziewięciu siłaczy wygrało zawody więcej niż raz. Z czterema zwycięstwami stoi obok Savickasa i największych zawodników Islandii, Jona Pall Sigmarssona i Magnusa Ver Magnussona. Ale Shaw jest gotowy do wyrównania rekordu pięciu tytułów Mariusza Pudzianowskiego.
Shaw może nie wygrał w 2017 roku, ale nadal bije i ustanawia rekordy w skali roku. Dopóki jest aktywny, Ameryka jest zdolna do zdobycia złota siłacza.
Wyróżniony obraz: The World's Strongest Man w YouTube
Uwaga redaktora: ten artykuł jest op-edem. Poglądy wyrażone w tym dokumencie i filmie wideo są autorami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy BarBend. Oświadczenia, twierdzenia, opinie i cytaty pochodzą wyłącznie od autora.
Jeszcze bez komentarzy