Martwy ciąg jest jednym z najbardziej siłowych ruchów na wszystkich stanowiskach siłowych i sprawnościowych. Podczas rozwijania umiejętności ciągnięcia podnośnika, trenerzy mają do dyspozycji szeroki wybór wariantów martwego ciągu, z których każda oferuje korzyści, a inne mogą nie.
W tym artykule porównamy i porównamy dwie z tych odmian martwego ciągu, martwy ciąg osi i martwy ciąg ze sztangą, i rzucimy trochę światła na to, która z nich jest najlepsza dla kluczowych atrybutów martwego ciągu i rozwoju specyficznego dla sportu.
W poprzednim artykule omówiliśmy martwy ciąg osi oraz sposób, w jaki może on poprawić siłę przyczepności, wydajność uciągu i poprawić technikę uciągu. Martwy ciąg osi ma ratownika wykonującego martwy ciąg (sumo lub konwencjonalny) za pomocą drążka osi (o większej średnicy niż standardowa sztanga olimpijska). Poniżej przedstawiono martwy ciąg osi.
Martwy ciąg ze sztangą jest bardzo podobny do martwego ciągu osi, jednak sportowiec używa standardowej sztangi olimpijskiej (w stylu konwencjonalnym lub sumo). Wymagania mięśniowe i technika są bardzo podobne, jednak istnieją niewielkie różnice, które zostaną omówione w następnej sekcji. Poniżej pokaz, jak wykonać martwy ciąg ze sztangą.
Poniżej znajduje się siedem (7) aspektów programowania, o których trenerzy / sportowcy powinni być świadomi podczas określania, czy martwy ciąg osi lub sztangi jest ich najlepszą opcją martwego ciągu w oparciu o cele sportowe i wyniki.
Jeśli chcesz zbudować silny martwy ciąg, oba ruchy mogą być bardzo skuteczne. To powiedziawszy, ładowanie jest dużym bodźcem treningowym do zwiększenia wydajności martwego ciągu, dlatego użycie sztangi może pozwolić im trenować z cięższymi ładunkami przy większych objętościach (ponieważ większy drążek może ograniczyć przyczepność i wysokość podnoszenia). Podczas gdy belka osi może pomóc poprawić siłę chwytu (patrz poniżej), a z kolei pomóc w uzyskaniu maksymalnej siły, podnośnik powinien regularnie pracować ze sztangą, jeśli naprawdę zależy mu na maksymalnej sile uciągu.
Podobnie jak w przypadku stosowania sztang w porównaniu z belkami osi (lub przynajmniej częściej) w rozwoju martwego ciągu, trenerzy i sportowcy mogą również używać sztang, aby zmniejszyć ograniczenia siły chwytu w martwym ciągu. Kiedy przyczepność jest ograniczona, na przykład w martwym ciągu osi, podnośnikowi może być trudno trenować wystarczającą objętość ścięgien podkolanowych i pleców (ponieważ są one ograniczone siłą przyczepności / niepowodzeniem). Zwróć uwagę, że oba martwe ciągi mogą powodować poważne przyrosty mięśni, co sprawia, że trener decyduje, czy wskazane jest, aby chwyt był czynnikiem ograniczającym (a nie zmęczeniem mięśni).
Martwy ciąg osi zwiększa siłę chwytu większą niż martwy ciąg sztangi, ponieważ podnośnik musi chwycić sztangę o znacznie większej średnicy. Podczas wykonywania martwego ciągu na osi podnośnik nie może zazwyczaj objąć drążka całą ręką i dlatego większość z nich utrzymuje przedramiona maksymalnie skurczone, aby powstrzymać ciężar przed wypadnięciem z rąk. W ten sposób wątroba może zwiększyć siłę uścisku, podwzgórze przedramienia i napęd nerwowy (wszystko to może również zwiększyć wydajność martwego ciągu ze sztangą).
Oba ruchy mogą przyspieszyć rozwój pleców. Martwy ciąg ze sztangą często można wykonać przy większym obciążeniu i może mieć większy wpływ na ogólną kondycję mięśni poprzez zwiększenie objętości i intensywności treningu. Martwy ciąg osi może również wymusić większe napięcie i siłę pleców, ponieważ podnośnik musi się mocniej kurczyć, aby zrównoważyć brak przyczepności na większej średnicy belki osi.
Powiązane: Rumuński martwy ciąg
Trójboiści muszą podczas zawodów wykonywać martwy ciąg używając standardowej sztangi olimpijskiej, dlatego powinni w pełni rozumieć i ćwiczyć podnoszenie sztangą podczas treningu. To powiedziawszy, mogą znacznie skorzystać na włączeniu martwego ciągu osi do programów treningowych, aby zwiększyć wydajność uciągu i siłę przyczepności / przedramienia. Rotacja obu w ramach programów treningowych jest często wykonywana w większości programów trójboju siłowego i Strongman na różnych etapach ich cykli treningowych.
https: // www.Instagram.com / p / Bh2EMiXhGfp
Martwy ciąg w sporcie olimpijskim polega na rwaniu / czystym podciąganiu / martwym ciągu (które są nieco inne niż zwykłe konwencjonalne martwy ciąg). W sporcie związanym z podnoszeniem ciężarów olimpijskich używa się standardowej sztangi olimpijskiej, co jest głównym powodem, dla którego zawodnik musi trenować ze sztangą, a nie z belką osi. Technika jest często zmieniana, gdy nie używa się sztangi w tym sporcie, więc przeniesienie może nie być tak korzystne dla osób szukających wyników o wysokiej specyficzności sportowej. To powiedziawszy, martwy ciąg osi mógłby zostać wykorzystany do rozwinięcia siły przyczepności, jednak wiązałby się również z dodatkową objętością uciągu, która może kolidować z programowaniem podnoszenia ciężarów. Uważam, że najlepiej jest wykonywać noszenie lub martwy ciąg przez rolników bez pasów, jeśli siła przyczepności jest problemem dla ciężarowców olimpijskich.
Sportowcy fitness funkcjonalni mogą odnieść korzyści z włączenia dowolnego martwego ciągu do swoich programów treningowych, ponieważ siła przyczepności i wydajność pociągania są kluczowe dla ich sportu i optymalnej kondycji. Trenerzy i sportowcy mogą określić, która zmienność martwego ciągu jest kluczowa w oparciu o określone wymagania dotyczące siły, przerostu lub siły chwytu sportowca (lub w oparciu o jego potrzeby / słabości).
Zapoznaj się z poniższymi wskazówkami i artykułami dotyczącymi martwego ciągu, aby zmaksymalizować swoje umiejętności martwego ciągu.
Wyróżniony obraz: @Big.John39 na Instagramie
Jeszcze bez komentarzy