To tak, jakby twórcy The Biggest Loser zebrali się i powiedzieli: „Jak możemy zrobić program o sprawności bez oferowania żadnych przydatnych porad dotyczących kondycji?”
A może producenci usunęli treści informacyjne i zastąpili je bardziej „znaczącymi” lekcjami, takimi jak motywowanie się miłością, celebrowanie życia i sięganie po gwiazdy. Jakby przypominanie sobie tych obrzydliwie słodkich stereotypów sprawi, że otyli ludzie będą jeszcze mniej grubi.
Po ostatnim sezonie jedynymi konkretnymi wskazówkami, jakie pamiętam, były: pij więcej wody, jedz w metrze, noś bransoletkę fitness, która nakłania Cię do spaceru, i puść stary ty… cokolwiek to znaczy.
Ponieważ nie ma wielu rozproszonych prawdziwych informacji na temat przyspieszenia metabolizmu, budowania mięśni lub trwałego wyszczuplania, widzowie bez formy uczą się tylko na podstawie tego, co widzą: otyli ludzie są zmuszani do nadmiernego wysiłku fizycznego.
Pomiędzy samym założeniem serialu, nadużywaniem złych metafor, scenariuszem lokowania produktu i haremowymi spodniami Boba, wszystko to jest trochę warte zachodu.
I chociaż robi świetną robotę, dając nam inspirujące, drażliwe chwile, istnieją cztery skandaliczne kłamstwa, które The Biggest Loser musi zabić.
Spektakl utrwala ideę, że niezdolni ludzie muszą iść do skrajności, aby zmienić swoje ciała.
Jest to świetne rozwiązanie dla telewizji: dorośli dorośli leżący na ziemi, płaczący, mający wybuchy wściekłości, spadający z bieżni, wymiotujący i kontuzjowani. W końcu to konkurs - konkurs, który ma szokować i bawić publiczność.
Problem? Niewłaściwi widzowie to zakładają to jest tym, co będą musieli zrobić, aby schudnąć i wyzdrowieć.
To by było jak powiedzenie społeczności trenerów siłowych, że muszą przestrzegać diety, panie. Olympia wykorzystuje tydzień przed swoim występem, aby stać się szczupłym i pozostać szczupłym - zbyt ekstremalnym, niezdrowym i całkowicie niezrównoważonym.
Ilu z tych niedoinformowanych widzów po prostu myśli: „Jeśli tego potrzeba, spieprzcie to i przekażcie żetony.”
Największy przegrany jest zwolennikiem podejścia „wszystko albo nic”. Mówi widzowi, że musisz albo mieć bolesny trening, który wymaga nadzoru lekarza, albo nie zawracać sobie głowy próbowaniem. Musisz trenować na krawędzi kontuzji, inaczej nie jest to warte wysiłku.
To jest tak fałszywe, że aż obrzydliwe. Gdyby osoby niezdolne do treningu znały realia większości naszych treningów siłowych, nie tylko byłyby zainteresowane rozpoczęciem, ale byłyby w stanie się tego trzymać i ostatecznie stać się silniejsze i szczuplejsze.
Nie mówię, że nasze treningi są łatwe. Mówię, że są odpowiednie.
Spektakl całkowicie traci okazję do nauczenia uczestników i widzów satysfakcjonujących treningów budujących mięśnie i towarzyszącej im przewagi metabolicznej.
Ale oczywiście wolniejszy, zrównoważony postęp nie zapewnia dobrego programu telewizyjnego, więc zamiast tego dostajemy otyłych ludzi na Slip 'N Slides i piaszczystych wzgórzach, gdzie mogą skręcać kostki i wyrywać listy ACL w celu oceny.
Najlepszym sposobem na przemianę dla osób z nadwagą jest regularny trening siłowy, codzienne spacery i stopniowe zastępowanie cukru i oczywistych śmieci posiłkami gotowanymi w domu, sycącym białkiem i większą ilością pokarmów od Matki Natury.
Musieliby również nauczyć się radzić sobie ze swoimi emocjami w sposób nieżywnościowy i jeść posiłki przy stole, a nie za kierownicą.
Jest to proces, który nie zapewniłby świetnej telewizji, ale przynajmniej uczestnicy osiągnęliby wyniki, które mogliby zachować.
Największy przegrany to gra, w której przez sześć miesięcy można stracić największy procent wagi z tygodnia na tydzień. O sukcesie decyduje nic poza skalą.
Mentalność `` wszystko albo nic '' budzi brzydką głowę podczas ważenia zawodników: albo musisz stracić kilka funtów wagi, albo twój wysiłek poszedł na marne. Zawodnicy ze wstydem zwisają głowy po tym, jak stracili „tylko” trzy funty tygodniowo.
Ten program utrwala mentalność szybkiego naprawiania, która sprawia, że ludzie z nadwagą robią głupie rzeczy, aby zobaczyć, jak skala chwilowo spada. Podobnie jest z zachowaniami anorektyczek i bulimików, którzy czasami używają środków przeczyszczających i moczopędnych, aby zobaczyć spadek wagi.
Kiedy szybka utrata masy ciała jest ceniona ponad stopniową, ale trwałą utratę wagi, widzowie nie wiedzą, co mogą zrobić, aby powoli schudnąć i utrzymać ją z daleka.
Trenerzy serialu muszą nienawidzić tego aspektu swojej pracy, ponieważ wiedzą, że pogoń za mięśniami pomoże trwale pozbyć się tłuszczu.
Jednak prawdopodobnie nie mogą pomóc zawodnikom w uzyskaniu tego, ponieważ budowanie mięśni jest przeszkodą w szybkiej utracie wagi. Połóż kilka kilogramów mięśni pobudzających metabolizm na ćwiczących, a wrócą do domu.
Istnieje wiele sposobów na osiągnięcie postępu, które nie mają nic wspólnego z wagą. Podkreślenie go neguje osiągnięcia, które nie zawsze pojawiają się na skali. Przykład: budowanie mięśni i poprawa składu ciała.
Body comp to stosunek beztłuszczowej masy ciała do masy tłuszczu. Kiedy budujesz mięśnie, poprawia się skład Twojego ciała. Kiedy tracisz tłuszcz, poprawia się skład Twojego ciała. Stajesz się szczuplejsza osoba.
Ale jeśli budujesz mięśnie w tym samym czasie, gdy tracisz tłuszcz, skala może trochę potrwać, a nawet chwilowo pozostać taka sama. Czy to oznacza, że nie robisz żadnych postępów? Absolutnie nie.
Ani razu The Biggest Loser nie odniósł się do składu ciała i tak długo, jak waga jest najwyższym priorytetem, nigdy tego nie zrobi.
Zmiany behawioralne to kolejny przykład postępu, który nie pojawia się od razu na skali. Czy to nie wygrana, jeśli ktoś nabierze nawyku codziennego chodzenia zamiast siedzenia na kanapie?? Czy to nie wygrana, jeśli ktoś staje się konsekwentny w przygotowywaniu zdrowych posiłków zamiast zjadania pudełek po ciastkach?
Zmiany behawioralne ostatecznie prowadzą do utraty wagi, ale są one straszne za każdym razem, gdy waga staje się nadrzędnym celem.
Skala jest nieprzewidywalna. Proste czynniki biologiczne, takie jak zatrzymywanie wody, zaparcia i glikogen mięśniowy, mogą powodować drastyczne wahania masy ciała.
Jeśli chcę stracić 10 kilogramów w pięć dni, wystarczy, żebym wyczerpał glikogen w mięśniach, unikając węglowodanów. Moje ciężko wypracowane pośladki i ramiona będą wyglądać płasko jak diabli, a moje treningi będą do niczego, ale skala powie, że mam 143 zamiast 153. Myślisz, że ważąc dziesięć funtów mniej, jestem bardziej sprawna??
Waga to głupie urządzenie do mierzenia postępów. Nie zna różnicy między masą tłuszczu, wagą wody, mięśniami i kupą.
Poprawa składu ciała i zachowań to wygrana niezależnie od tego, co mówi waga. Ale program zatytułowany, Największe zmiany behawioralne, które ostatecznie prowadzą do utraty wagi po prostu nie jest tak chwytliwa.
Jak duży wpływ mogą wytrzymać stawy stopy, kostki, biodra i kolana, gdy 300 do 500 funtów spada na nie wielokrotnie?
Większość widzów wie, że zmuszanie otyłych ludzi do biegania na bieżniach i skakania po okolicy to najbardziej idiotyczna rzecz, jaką możesz zrobić jako trener. Ale co widzowie nie Wiem, że nadmiar cardio nawet się nie opłaca. Jest to niewłaściwie stosowane narzędzie do długoterminowej szczupłości.
Potwierdź to sam: wyszukaj zawodników z poprzednich sezonów. Większość osób, które „odniosły sukces” w utrzymywaniu wagi, to nadal chudy tłuszcz. Nie są szczupli. Dlaczego? Ponieważ nauczyli się stawiać cardio nad treningiem siłowym. Nie budują żadnych mięśni, więc w najlepszym razie są miękcy, w najgorszym znowu otyli.
Jest jeden były zawodnik, który stał się szczupły i umięśniony. Zrobił to, zwracając się ku kulturystyce zamiast maratonów.
Prawda o nadmiarze cardio nie ma znaczenia dla The Biggest Loser. Bez względu na to, ile kontuzji odniesie zawodnicy podczas pokazu lub jaką nadwagę otrzymają po koncercie, The Biggest Loser nie porzuci mitu o joggingu w najbliższym czasie.
Po pierwsze, muszą utrzymywać bieżnie Planet Fitness w centrum uwagi. Po drugie, The Biggest Loser organizuje półmaraton, 10 km, 5 km i „zabawny bieg” w wielu miastach, gdzie gromadzą dużo gotówki i podtrzymują mit cardio.
Kontuzje wynikające z przeciążenia są trudne do odparcia podczas biegania - nawet jeśli jesteś szczupły. Są nieuniknione, jeśli jesteś otyły. A jeśli jesteś nowicjuszem fitness, ostatnią rzeczą, której potrzebujesz, jest łatwa wymówka, abyś wrócił do siedzącego trybu życia.
Byli zawodnicy zgłosili się, mówiąc, że zostali kontuzjowani podczas treningu na ranczo. Według nich producenci i redaktorzy pokazów wygodnie pomijają większość ratunków medycznych, hospitalizacji, złamań stresowych i innych urazów kości i stawów.
Oprócz zapobiegania kontuzjom, jeśli próbujesz podnieść metabolizm i utrzymać mięśnie, ostatnią rzeczą, którą powinieneś zacząć, jest długotrwałe cardio. Dlaczego? Ponieważ organizm się do tego dostosowuje. Im wydajniejszy stajesz się biegaczem, tym mniejszy wpływ będzie to miało na Twoją talię.
Prawdziwa droga do trwałej utraty tłuszczu? Ciężary, trochę metkonu i zdrowa dieta. Nie jest wymagane ciągłe uderzanie na bieżni.
Oto, co robi The Biggest Loser. Usuwa zdesperowanych ludzi z ich domów i na miesiące umieszcza ich na „ranczu”. Mogą jeść tylko to, co im podano - bardzo niskokaloryczną dietę o niskiej zawartości tłuszczu. Według byłych zawodników trenowane są przez 4-6 godzin dziennie i trzymane w izolacji.
To sztuczne środowisko, nierealne i niezrównoważone, gdy zawodnicy zostaną ponownie wyrzuceni do prawdziwego świata. Mikrozarządzanie ich zachowaniami i pozbawianie ich autonomii szerzy mit, że ludzie bez formy nie mogą samodzielnie myśleć i nie powinni nawet próbować.
Ranczo z największym przegranym zostało wymyślone; to zestaw do teleturnieju. To nie jest coś, co każdy może odtworzyć - ci zawodnicy nie wracają do domu, aby zamknąć się w swoich pokojach, dopóki nie nadejdzie czas, aby uderzyć na siłownię Planet Fitness na sześć godzin, a następnie zjeść 250-kaloryczną kanapkę z Subway.
Mają pracę, dzieci, małżonków i kumpli, którzy nadal zamierzają zamawiać gigantyczną przystawkę ze smażonej cebuli w restauracjach. Mają życie. A serial nie przyswaja sprawności w tym życiu.
Ludzie, którzy schudną na dobre, są tymi, którzy wprowadzają poprawę, nie próbując zmieniać każdego aspektu swojego życia. Uczą się żyć inaczej, wprowadzając stopniowe zmiany.
Nagle ćwiczysz kilka godzin dziennie, karmisz łyżeczką restrykcyjną dietą, nad którą nie masz kontroli, i nigdy nie widzisz swojej rodziny, która nie jest zrównoważonymi sposobami na uzyskanie formy. Nigdy nie nauczysz się samodzielnie ćwiczyć ani myśleć samodzielnie w kuchni.
Ci, którzy odnieśli sukces, uczą się unikać sytuacji, które skuszą ich do dygresji. Uczą się przygotowywać posiłki z wyprzedzeniem. Wycinają bzdury, które tylko sprawiają, że są głodni. Uczą się programować ćwiczenia na swój dzień. Stopniowo opanowują te zmiany, aż nie są już trudne.
Autonomia to największe osiągnięcie, jeśli chodzi o kondycję: umiejętność samodzielnego życia, trenowania i jedzenia, aby uzyskać najlepsze wyniki.
Ci, którzy mają najdłuższy postęp, nie są ludźmi, którzy nieustannie wykonują rozkazy. To ludzie, którzy po otrzymaniu wskazówek i przeprowadzeniu własnych badań mogą samodzielnie udowodnić, co działa, a co nie.
Pomimo ogólnych wiadomości, jakie program wysyła do tych, którzy są niezdolni, są trzy powody, dla których nadal oglądamy.
Ci zawodnicy nie są głupi. Uczestnicy The Biggest Loser to ludzie, którzy nigdy nie nauczyli się radzić sobie z trudnościami w produktywny, nieżywnościowy sposób. To ludzie, których pragnienia zostały przejęte przez typy śmieci, których zaczęli szukać pocieszenia. Wyraźnie cierpią.
A jeśli kiedykolwiek miałeś nadwagę, czułeś się niewidoczny dla innych ze względu na swój wygląd, szukałeś pożywienia dla pocieszenia emocjonalnego lub czułeś, że jedzenie wymknęło się spod kontroli, możesz - nawet w niewielkim stopniu - odnosić się i okazywać empatię.
The Biggest Loser przypomina ci rzeczy, które uważasz za oczywiste, takie jak bycie sprawnym i kładzenie się spać w nocy bez martwienia się, że umrzesz we śnie.
Twoje postrzegane wady ciała są nagle zapominane, gdy słyszysz otyłych ludzi, którzy mówią o wszystkich lekach, które przyjmują, o ich trudnościach z dopasowaniem się do foteli w samolocie lub teatrze oraz o zawstydzeniu, które odczuwają na co dzień. To sprawdzenie rzeczywistości.
Jen Weiderstrom ma widoczne mięśnie. Ona nie jest tylko „stonowana”.”To odświeżające, aby zobaczyć w telewizji w czasie największej oglądalności. Prowadzi z życzliwością zamiast szorstkości, jak były trenerki, które widzieliśmy.
Bob Harper włącza CrossFit do swoich treningów, co jest lepszą opcją niż cardio w połączeniu z cardio. Dolvett jest gorący; wyraźnie robi więcej niż cardio. Jesse też wydaje się mieć wiedzę.
Gdyby tylko ci trenerzy mogli nam pokazać, jak jedzą i trenują sami - bez udziału produkcji - to byłby program warty obejrzenia. Prawdopodobnie byłoby to również o wiele bardziej sensowne niż 4-6 godzin ćwiczeń i dieta o ograniczonej kaloryczności, o której konkurenci twierdzili, że byli na pokazie.
Najbardziej frustrującą rzeczą w programie jest to, że może on uczyć prawdziwych lekcji o trwałej przemianie ciała. Zamiast tego nadal rozpowszechnia strategie, które powstrzymują wiele osób od robienia postępów.
Prawdziwy największy przegrany tutaj? Osoba oglądająca program, która potrzebuje solidnych porad żywieniowych i wskazówek dotyczących zrównoważonego treningu.
Jeszcze bez komentarzy