Powszechnie uważa się, że jeśli jesteś przewlekle zestresowany, nadnercza wydzielają hormon kortyzol. Kortyzol jest wytwarzany z pregnenolonu, który jest również hormonem macierzystym dla testosteronu i estrogenu.
Powszechnie uważa się, że problem polega na tym, że jeśli stale produkujesz kortyzol, twoje ciało zużyje cały swój pregnenolon do wytworzenia większej ilości kortyzolu, co jest szkodliwe dla produkcji DHEA. Ponieważ DHEA jest prekursorem testosteronu, kończy się niedobór testosteronu. Nazywa się to niesławną „kradzieżą pregnenolonu”.”
W tym miejscu mam napisać coś o tym, jak zabija cię nasza obecna kultura „wysokiego stresu”. Bądźmy jednak prawdziwi, czasy są teraz prawdopodobnie łatwiejsze niż kiedykolwiek w historii. Nie ścigają cię tygrysy szablozębne i prawdopodobnie nie będziesz szturmować żadnych plaż pod ostrzałem karabinów maszynowych w ciągu najbliższych kilku miesięcy. Twoja fizjologia nie jest tak delikatna, że zostanie zepsuta przez przeciążoną skrzynkę pocztową.
Na szczęście, podobnie jak w przypadku większości rzeczy w życiu, które staramy się dopasować do zgrabnych opowieści, nauka o kradzieży pregnenolonu jest również dość chwiejna. Problem z teorią polega na tym, że zakłada ona, że mamy ograniczoną, pojedynczą pulę pregnenolonu, z której komórki mogą po prostu ukraść go innym komórkom.
Chodzi o to, że cholesterol faktycznie przekształca się w pregnenolon w mitochondriach komórkowych i nie ma znanego szlaku, którym komórki przenoszą pregnenolon do innych komórek. Oznacza to, że komórki nie mogą okradać pregnenolonu z innych komórek!
Zanim moja skrzynka odbiorcza zostanie wypełniona gniewnymi e-mailami od paleo, dodam: Tak, wiadomo, że wysoki poziom produkcji kortyzolu koreluje z niższą produkcją DHEA. Niemniej jednak korelacja nie oznacza związku przyczynowego.
Podsumowując, nie ma naukowo zademonstrowanego mechanizmu wyjaśniającego, w jaki sposób wysoki stres sam w sobie prowadzi do niskiego T.
Wiemy jednak, że badania wykazały, że wysoki poziom krążącej glukozy i insuliny ma tendencję do obniżania poziomu produkcji DHEA, a diabetycy typu II nie mają enzymu, który umożliwia transformację pregnenolonu do DHEA.
Wiemy również, że wysoki poziom cytokin zapalnych zwiększa produkcję kortyzolu i zmniejsza zdolność enzymu konwertującego pregnenolon do produkcji DHEA, przynajmniej u krów.
Wszystko to wskazuje na to, że kluczem do uniknięcia niskiego T nie jest unikanie stresu. Chodzi raczej o przygotowanie organizmu do lepszego radzenia sobie ze stresem poprzez odpowiednią dietę i zwalczanie stanów zapalnych.
Jeszcze bez komentarzy