Martwy ciąg sumo jest oszustwem, to zdanie jest powszechnie używane w różnych kręgach trójboju siłowego. Kontrowersje często koncentrują się wokół różnic w zakresie ruchu między stylem sumo a konwencjonalnym martwym ciągiem. Argument jest zbyt uproszczony i brzmi mniej więcej tak…
„Martwy ciąg sumo umożliwia przesunięcie sztangi na krótszą odległość, dzięki czemu wykonuje się mniej pracy mechanicznej. Tak więc jest to oszustwo.”
Powyższe stwierdzenie całkowicie pomija podstawowe zasady trójboju siłowego, które dopuszczają styl sumo martwego ciągu w zawodach. To jest dosłownie w punkcie, w którym uważam, że ten artykuł powinien się skończyć. Jednak, aby zadowolić masy, zbadamy różne aspekty między martwym ciągiem, w tym biomechanikę, antropometrię i indywidualną morfologię, aby wyjaśnić, dlaczego martwy ciąg sumo nie oszukuje - ani nie jest nawet łatwiejszy.
Najbardziej oczywistą kwestią, o której nikt nie wydaje się mówić, jest dystrybucja rekordów świata należących do sumo w porównaniu z konwencjonalnymi martwymi ciągnikami. Ponieważ dość znaczna część zapisów należy do konwencjonalnych martwych ciągników, powinno to wzbudzić sceptycyzm wobec argumentu „sumo jest łatwiejsze”.
Tak jak Greg Nuckols wspomniał w swoim artykule z 2015 roku: „Dokładne liczby zmieniają się w czasie, ale generalnie około 2/3 kobiet i mężczyzn poniżej 100 kg pull sumo i około 2/3 mężczyzn podnoszących ponad 100 kg konwencjonalnie”. Gdyby przyjęcie stylu sumo martwego ciągu spowodowało jednolity wzrost liczby PR martwego ciągu, każdy konkurencyjny sportowiec przyjąłby tę postawę.
W artykule zatytułowanym „Rozpowszechnienie stosowania dopingu w sportach elitarnych: przegląd liczb i metod” szacuje się, że 14-39% dorosłych elitarnych sportowców celowo dopinguje (1). Niezależnie od dokładności tych szacunków, rozumie się, że doping w sporcie jest problemem i niekoniecznie znamy również rozkład użytkowników. Stosowanie leków zwiększających wydajność jest bardziej powszechne w niektórych sportach niż w innych, a nawet różni się w zależności od płci i kultury (1). Więc to oszacowanie jest prawdopodobnie rozłożone na różne poziomy konkurencji w krajobrazie trójboju siłowego.
To jednak rodzi ważne pytanie dotyczące martwego ciągu sumo. Jeśli znaczny procent społeczności sportowej jest skłonny zaryzykować swoje zdrowie, reputację, status sportowca wyczynowego i potencjalnie pieniężną rekompensatę, dlaczego jednocześnie odmówiliby przyjęcia martwy ciąg sumo postawa? Moim zdaniem ma to więcej wspólnego z wynikami, a mniej z obawą, że ktoś mnie dokucza za ciągnięcie sumo na Instagramie.
W artykule z 2002 r. Zatytułowanym „Analiza elektromiograficzna martwego ciągu sumo i stylu konwencjonalnego” stwierdzono istotne różnice w sposobie przyłożenia sił do ciała. W szczególności to odkryli konwencjonalny martwy ciąg wytworzyć większą siłę ścinającą na plecach, szczególnie L4, L5. (2) Naukowcy odkryli również większe wymagania dotyczące prostowników pleców, ścięgna podkolanowego i brzuchatego łydki, co nie jest zaskakujące ze względu na zgarbioną postawę pleców podczas konwencjonalnego martwego ciągu. (2)
Z drugiej strony, postawa sumo wiązała się z istotnie większym zatrudnieniem mięśnia obszernego środkowego (VMO), obszernego bocznego (VLO), piszczelowego. I odwrotnie, rectus femoris wykazał mniejszą rekrutację w porównaniu z VLO i VMO. Dzieje się tak, ponieważ rectus femoris jest mięśniem dwustawowym, co oznacza, że przecina dwa kompleksy stawowe. Tak więc, chociaż mięsień czworogłowy jest głównie zaangażowany w wyprost kolana, mięsień prosty kości udowej jest również zaangażowany w zgięcie biodra. Zatem zwiększony moment zgięcia biodra spowodowałby wzrost wymagań dotyczących wyprostu biodra z przeciwstawnych mięśni do zakończenia podnoszenia. Co ciekawe, wymagania dotyczące bioder w obu stylach były bardzo podobne.
Artykuł z 2000 roku autorstwa Escamilla i współpracowników sugerował, że „grupa konwencjonalna osiągnęła pierwszą szczytową prędkość słupka znacznie szybciej niż grupa sumo.„Dlatego spędzili znacznie mniej czasu w fazie akceleracyjnej niż grupa sumo. (3) Odzwierciedla to dane obserwacyjne, które sugerują, że większość konwencjonalnych martwego ciągu utknie na szczycie wyciągu, podczas gdy martwy ciąg sumo utknie w pierwszej połowie. Zauważyli również, że szerokość postawy martwego ciągu sumo była około 2-3 razy większa niż w przypadku konwencjonalnych ciężarowców. Ta zmiana położenia znacząco zmienia kinetykę podnośnika.
Biomechanika to dziedzina nauki, która stosuje zasady mechaniczne w ciele, aby zrozumieć ruch człowieka. (4) Patrzy na to, jak mięśnie, ścięgna i kości oddziałują na ruch.
Jak wspomniano wcześniej, argument przeciwko stanowisku sumo opiera się na ograniczonej pracy mechanicznej. Pracę można wyrazić równaniem W = F * d, gdzie W = Praca, F = Siła, id = odległość lub przemieszczenie. W artykule z 2000 roku stwierdzono, że po znormalizowaniu na podstawie wysokości konwencjonalne martwy ciąg miały o 20-25% większe przemieszczenie sztangi niż martwy ciąg sumo (3). Jest to znaczna ilość dodatkowej pracy wykonywanej przez konwencjonalne podnośniki. Jest to jednak tylko jeden punkt danych bardziej złożonej analizy wielowymiarowej.
Chwila to termin używany w biomechanice do opisania efektu obracania, skręcania lub rotacji siły. Ramię momentu to odległość między osią przegubu a siłą działającą na to połączenie. Przykład tego pokazano na poniższym obrazku.
Im większa odległość między działającą siłą a osią obrotu, tym większy moment ramienia. Dłuższe ramiona momentów oznaczają większe zapotrzebowanie na siłę wewnętrzną w celu pokonania zewnętrznych obciążeń i stworzenia ruchu koncentrycznego.
Moment obrotowy jest miarą siły, która powoduje obrót obiektu wokół osi. Moment obrotowy możemy obliczyć za pomocą następującego równania T = F * r sin (θ). T = Moment obrotowy, r = długość ramienia momentu, a θ to kąt między wektorem siły a ramieniem momentu. Patrząc na dwuwymiarowy obraz martwego ciągu sumo, większe odwodzenie kolan pozwala zbliżyć biodra do sztangi, zmniejszając w ten sposób zapotrzebowanie na moment ramienia i moment obrotowy bioder. Wizualną reprezentację tego można zobaczyć poniżej.
To część argumentu przeciwko martwemu ciągowi sumo. Ponieważ ramię momentu jest krótsze, wymagania dotyczące momentu obrotowego bioder są zmniejszone, co ułatwia podnoszenie. Jednak ta analiza 2D nie jest reprezentatywna dla tego, co dzieje się w przestrzeni trójwymiarowej. Artykuł z 2001 roku autorstwa Escamilla i in. znaleźli podobne podsumowane momenty, patrząc na różne szerokości przysiadów (3).
Różnica wynika z dodatkowej złożoności dodanej przez płaszczyznę poprzeczną w modelu 3D, która zmienia momenty. Poniższy obraz przedstawia różnicę między ramionami momentu obliczonymi w 2D i 3D.
Zasadniczo różnica między modelem 2D i 3D polega na tym, że w modelu 2D moment ramienia to odległość od bioder do sztangi. W modelu 3D moment ramię staje się długością kości udowej, która pozostaje niezmieniona niezależnie od używanego stylu. Jeśli wrócimy do artykułu z 2002 roku, w którym porównania elektromiograficzne sumo i konwencjonalnego martwego ciągu wykazały podobne wymagania stawiane biodrom, to wyniki mają sens podczas oceny momentów w modelu 3D.
Morfologia w tym kontekście odnosi się do formy i budowy ciała ludzkiego. W związku z tym omówimy międzyosobnicze różnice w budowie bioder i ich wpływ na ruch i wydajność. Artykuł z 2003 roku Lequesne et al. stwierdzili istotne międzyosobnicze różnice w szerokości szczeliny. (5)
Różnice te wzrosły, gdy porównano mężczyzn i kobiety, przy czym kobiety wykazywały 9.3% mniejsze szerokości szczelin niż u mężczyzn. W innym artykule zatytułowanym The Gender Difference of Normal Hip Joint Anatomy stwierdzono: „Męska panewka ma mniejsze przodopochylenie i mniejsze nachylenie niż żeńska panewka”. (6)
Ponadto możemy przyjrzeć się różnicom w przodopochyleniu i retrowersji kości udowej. Przodopochylenie stawu biodrowego to wewnętrzna rotacja kości udowej, której stopień występuje w widmie. Poniższy obraz przedstawia nadmiernie przodozwrotną kość udową.
Retrowersja odnosi się do kąta zewnętrznej rotacji szyjki kości udowej w stosunku do kości udowej i jest przedstawiona poniżej.
Normalna wersja udowa jest uważana za 10 ° -25 ° według artykułu Tonnisa i współpracowników. Naukowcy odkryli, że „Z 538 bioder 52% miało wersję udową <10° or >25 ° lub skrzywienie kości udowej. Poważnie zmniejszoną wersję udową stwierdzono u 5%; umiarkowanie obniżona wersja udowa, 17%; umiarkowanie zwiększona wersja udowa, 18%; i mocno powiększona wersja udowa> 35 °, 12%. Prawidłową wersję udową stwierdzono u 48% pacjentów ”. (7)
Poprzez występowanie znacznych odchyleń w wersji udowej, widzimy, że niewłaściwe byłoby przypisanie jednego stylu każdej osobie we wszystkich obszarach. Dane te pokazują również, że przyjęcie określonego stylu ze względu na zakładane zalety mechaniczne ignoruje indywidualną morfologię i może w rzeczywistości utrudniać sportowcom generowanie siły.
Różnice genetyczne i rozwój mięśni są również istotnymi czynnikami, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiedniego stylu martwego ciągu. Osoba z ruchomymi biodrami i dobrze rozwiniętymi nogami może mieć naturalne predyspozycje do sumo. I odwrotnie, osoba z mniejszymi nogami w stosunku do górnej części ciała, ale z mocnymi plecami może mieć skłonność do stylu konwencjonalnego. W obu przypadkach sportowiec znajdzie styl, który najbardziej mu odpowiada.
Ważne jest również, aby pamiętać, że w ramach jednej kategorii wagowej poszczególne wysokości mogą się znacznie różnić. Wyższy sportowiec może być zmuszony do przesunięcia drążka dalej, po prostu dlatego, że jest wyższy.
Punkt wyjścia do martwego ciągu jest całkowicie arbitralny.
Jeśli martwy ciąg sumo jest oszustwem, to powyższe kwestie również muszą zostać rozwiązane. Jednak powodem, dla którego nie standaryzujemy tych rzeczy, jest to, że byłoby to zbyt skomplikowane, a jednocześnie ograniczałoby wyrażanie siły przez sportowców. Ich zdolność do maksymalnego podnoszenia opiera się na znalezieniu optymalnej techniki w każdym podnoszeniu, która pasuje do ich ciała i osobistych preferencji.
Tak więc chociaż martwy ciąg sumo generalnie wymaga mniej pracy mechanicznej, to praca, która jest wykonywana, jest znacząco inna. Mam nadzieję, że to rzuci światło na niektóre subtelne punkty tej dyskusji, abyśmy mogli pozbyć się tego bezsensownego argumentu przeciwko używaniu martwego ciągu w stylu sumo. Podnieś duże!
Uwaga redaktora: ten artykuł jest op-edem. Poglądy wyrażone w tym dokumencie i na filmie są poglądami autora i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy BarBend. Oświadczenia, twierdzenia, opinie i cytaty pochodzą wyłącznie od autora.
1. De Hon, O., Kuipers, H., & van Bottenburg, M. (2014). Rozpowszechnienie stosowania dopingu w sporcie elitarnym: przegląd liczb i metod. Medycyna sportowa, 45 (1), 57–69. doi: 10.1007 / s40279-014-0247-x
2. ESCAMILLA, R. fa., FRANCISCO, A. do., KAYES, A. V., SPEER, K. P., & MOORMAN, C. T. (2002). Analiza elektromiograficzna martwego ciągu sumo i stylu konwencjonalnego. Medicine & Science in Sports & Exercise, 34 (4), 682-688. doi: 10.1097 / 00005768-200204000-00019
3. ESCAMILLA, R. fa., FRANCISCO, A. do., FLEISIG, G. S., BARRENTYNA, S. W., WELCH, C. M., KAYES, A. V.,… ANDREWS, J. R. (2000). Trójwymiarowa biomechaniczna analiza martwego ciągu sumo i stylu konwencjonalnego. Medicine & Science in Sports & Exercise, 32 (7), 1265-1275. doi: 10.1097 / 00005768-200007000-00013
4. Kaufman, K., & An, K. (2017). Biomechanika. Kelley and Firestein's Textbook of Rheumatology, 78-89. doi: 10.1016 / b978-0-323-31696-5.00006-1
5. Lequesne, M. (2004). Normalna przestrzeń stawu biodrowego: różnice w szerokości, kształcie i architekturze na 223 radiogramach miednicy. Annals of the Rheumatic Diseases, 63 (9), 1145-1151. doi: 10.1136 / ard.2003.018424
6. Pobrano 5 marca 2020 r., Z https: // www.ors.org / Transakcje / 55/2057.pdf
7. Występowanie nieprawidłowości w wersji udowej i panewkowej u pacjentów z objawową chorobą stawu biodrowego: kontrolowane badanie 538 stawów biodrowych - do D. Lerch, Inga A.S. Todorski, Simon D. Steppacher, Florian Schmaranzer, Stefan F. Werlen, Klaus A. Siebenrock, Moritz Tannast, 2018. (2020). American Journal of Sports Medicine.
Jeszcze bez komentarzy