Jako partner Amazon, T Nation zarabia na kwalifikujących się zakupach. Kiedy coś kupujesz, korzystając z linków do sklepów w naszych artykułach, możemy zarobić niewielką prowizję. T Nation nie przyjmuje pieniędzy za recenzje redakcyjne. Przeczytaj więcej o naszej polityce.
Kilka lat temu francuski przewodnik z Polinezji zrobił mojej żonie „uroczyste nakrycie głowy” z liści palm kokosowych. Położył ogromną, smukłą istotę na czubku jej głowy, a to w połączeniu z jej koralikowym bikini nadało jej wygląd jakiejś polinezyjskiej bogini sprzed wieków. Byłem tak oczarowany, że cała moja wola wymagała złożenia jej w ofierze jakiemuś bezimiennemu bogu kokosowemu.
I to był ostatni raz, kiedy interesowałem się jakąkolwiek częścią drzewa kokosowego, w tym orzechami lub, jak to nazywają botanicy, pestkowcami. Nie zrozum mnie źle, nie przeszkadzają mi kokosy i mam do nich taki sam szacunek żywieniowy, jak w przypadku większości produktów roślinnych, ale nie sądzę, aby one lub ich olej miały jakieś specjalne juju.
Winię za nieproporcjonalne uwielbienie kokosów na diecie ketonowej. Przeczytali o trójglicerydach o średniej długości łańcucha (MCT), które zawierają, i przyjęli olej jako eliksir spalający tłuszcz i dodający energii.
Inni głodni zdrowia konsumenci, niewątpliwie rozczarowani efektami ich oczyszczania i detoksykacji, włożyli butelkę oleju kokosowego pod pachę i biegli z nią, przypisując jej po drodze wszelkiego rodzaju korzyści zdrowotne, niektóre uzasadnione, a niektóre beznadziejnie aspiracyjne.
Poniżej znajduje się moja próba przyjrzenia się zbiorowym dowodom naukowym dotyczącym orzechów kokosowych, a konkretnie oleju kokosowego; moja próba oddzielenia ziarna od plew, czyli w tym przypadku mięsa od łuski.
Ogólnie dostępne są dwa rodzaje oleju kokosowego. Jednym z nich jest olej kokosowy z pierwszego tłoczenia (VCO). Jest uzyskiwany z pojedynczego tłoczenia świeżego, startego mięsa kokosowego, które było suszone przez kilka godzin w temperaturze poniżej 104 stopni Fahrenheita.
Ponieważ nie ma drugiej prasy, a temperatura ekstrakcji jest stosunkowo niska, wydajność oleju jest niska. Dlatego kosztuje więcej. Ale cena nie jest jedyną wskazówką, że masz w swoje ręce niektóre dobre rzeczy - musi pachnieć jak świeży kokos. Jeśli tak się nie stanie, nie jest dziewicą.
Kontrast VCO z rafinowanym olejem kokosowym (RCO). Jest zrobiony z suszonego kokosa, znanego jako kopra. Jest wytwarzany z wielu ekstrakcji w wysokiej temperaturze i musi być filtrowany, aby usunąć zanieczyszczenia i uczynić go bardziej stabilnym. Ma mniej smaku, znacznie mniej zapachu kokosa i jest całkiem odpowiedni do smażenia w głębokim tłuszczu, mimo że jego punkt dymienia jest mniejszy niż wielu innych olejów.
Chociaż RCO zawiera ten sam profil kwasów tłuszczowych co VCO, stracił wiele swoich polifenoli, które są związkami występującymi w roślinach, które, jak wykazano, przynoszą ogromne korzyści ludzkiemu organizmowi i pomagają zwalczać choroby.
W związku z tym olej kokosowy z pierwszego tłoczenia jest najlepszym rozwiązaniem, chyba że potrzebujesz tylko oleju do smażenia hushpuppies.
Olej kokosowy jest ulubieńcem dietetyków ketonowych, ponieważ często używają go do dostarczania energii swoim ciałom głodnym węglowodanów i ułatwiania ich mistycznego przejścia w ketozę… a przynajmniej tak im się wydaje.
Wielu dietetyków ketonowych ma wrażenie, że olej kokosowy jest synonimem lub praktycznie synonimem kwasów tłuszczowych znanych jako trójglicerydy o średniej długości łańcucha lub MCT.
MCT są fajne, ponieważ w przeciwieństwie do trójglicerydów o długich łańcuchach (LCT) pomijają ważny etap biochemiczny i są bezpośrednio transportowane do żyły wrotnej i transportowane do wątroby, gdzie szybko dostarczają energii.
MCT również wchodzą do mitochondriów niezależnie i są przekształcane w dwa ciała ketonowe, które są następnie dalej metabolizowane do produkcji CO2, wody i energii zamiast odkładania się w postaci tłuszczu. To jest ogromne.
Porównaj to z LCT. Łączą się z białkami, tworząc chylomikrony, które dostają się do krwi przez układ limfatyczny i przeważnie omijają wątrobę. Niestety, ponieważ te lipoproteiny krążą po całym ciele, odkładają kwasy tłuszczowe w tkankach, przyczyniając się w ten sposób do twojej świniowatości. Co gorsza, niektóre z tych kwasów tłuszczowych są nakładane na ściany tętnic.
Teraz jest to trudne. Olej kokosowy zawiera trzy kwasy tłuszczowe, które są zwykle uważane za MCT: kwas kaprylowy, kwas kaprynowy oraz najbardziej rozpowszechniony i zmitologizowany kwas laurynowy.
W zależności od tego, z kim rozmawiasz, od 15% do 55% olejów w oleju kokosowym to MCT, ale bądźmy hojni i przyjmijmy, że liczba ta wynosi 50%. Świetny, ale kwas laurynowy, dominujący „MCT” w oleju kokosowym, jest metabolizowany bardziej jak długołańcuchowy kwas tłuszczowy, co stawia pod znakiem zapytania magię MCT oleju kokosowego.
Od 70 do 75% kwasu laurynowego jest wchłaniane i transportowane przez te same chylomikrony, które są związane z LCT i krążą po organizmie uderzając kwasami tłuszczowymi o ściany naczyń krwionośnych i komórki tłuszczowe.
Oznacza to, że jeśli masz szczęście, tylko około jedna trzecia kwasów tłuszczowych w oleju kokosowym jest wchłaniana jak MCT i nie jest przechowywana w postaci tłuszczu ani nie zanieczyszcza układu sercowo-naczyniowego.
Lekcja z tego jest taka, że żadne z badań dotyczących rzekomych korzyści płynących z MCT nie może być zastosowane do oleju kokosowego, ponieważ składa się on z różnych krótkołańcuchowych, średniołańcuchowych i długołańcuchowych kwasów tłuszczowych.
Zwolennicy oleju kokosowego zawsze wskazują Polinezyjczyków jako dowód A w swojej obronie zalet oleju. Mówią ci, że Polinezyjczycy mają niski poziom chorób serca, a to z powodu całego oleju kokosowego, który spożywają.
To prawda… a przynajmniej to było zanim Polinezyjczycy zaczęli jeść te same ciastka, krakersy, cukierki i fast foody, które jedzą ludzie z Zachodu. Teraz mają prawie taki sam lub gorszy stan układu sercowo-naczyniowego, jak wszyscy nie-wyspiarze.
I chociaż kiedyś mogli mieć obniżoną częstość występowania chorób serca, prawdopodobnie było to z różnych powodów. Tak, jedli dużo kokosów (i nadal to robią), tak jak w całych kokosach - mięso, błonnik, „mleko” w środku i tak, olej zawarty w mięsie, ale o to mi chodzi.
Zjadają większość całego orzecha kokosowego, a tym samym uzyskują WSZYSTKIE jego polifenole i składniki odżywcze, zamiast po prostu wlewać olej. Z pewnością ich przeszłe, zbiorowe zdrowie serca można było przypisać całemu kokosowi, ale bardziej prawdopodobne było, że żyją (d) w praktycznie wolnym od stresu raju, w którym obfitują owoce i ryby.
Niezależnie od tego, przeprowadzono wiele badań dotyczących wpływu oleju kokosowego na układ sercowo-naczyniowy. Niektóre badania wykazują pozytywne skutki, inne negatywne, a inne nie wykazują żadnych efektów. Tak samo jest z badaniami ciśnienia krwi. Dwóch nie zauważyło różnicy w spożyciu oleju kokosowego, podczas gdy jeden wykazał, że zmniejsza on elastyczność naczyń krwionośnych.
W rzeczywistości olej kokosowy jest wyjątkowo bogaty w tłuszcze nasycone, znacznie więcej niż masło, nawet (o około 50% więcej). Wykazano również, że podnosi poziom cholesterolu (oba rodzaje) bardziej niż olej roślinny. Jego profil mógłby wyglądać lepiej, gdyby jego poziomy MCT były zbliżone do wyobrażeń zwolenników oleju kokosowego, ale tak nie jest.
I tak, nie ma pewności, czy tłuszcz nasycony jest rzeczywiście demonem, za jakiego się podobno jest i czy jesteśmy nawet blisko ustalenia znaczenia wysokich lub niskich wartości cholesterolu. Niezależnie od tego, zanim uznasz olej kokosowy za eliksir zdrowia, musisz poznać fakty.
Naukowcy z Instituto de Investigaciones Bioquimicas de La Plato przetestowali wpływ czterech tłuszczów w diecie na samce szczurów. Szczurom podawano olej sojowy, oliwę z oliwek, olej kokosowy lub olej z pestek winogron (zmieszany z karmą) przez 60 dni.
Oliwa z oliwek i olej kokosowy doprowadziły do zwiększonej produkcji testosteronu u szczurów, a także cięższych jąder. Olej sojowy i olej z pestek winogron były kompletnym biustem, nie prowadząc ani do znaczącego wzrostu testosteronu, ani do cięższych orzechów.
Działa, ponieważ komórki Leydiga w jądrach przekształcają cholesterol w testosteron, a jedzenie dużej ilości oleju kokosowego lub oliwy z oliwek pomaga komórkom Leydiga wchłaniać więcej cholesterolu. Ponadto oliwa z oliwek i olej kokosowy zwiększają aktywność enzymu zaangażowanego w produkcję testosteronu.
Mniej pewne jest to, czy działa również na ludzi.
Istnieje starożytna ajurwedyjska praktyka dentystyczna, w której na pusty żołądek wlewasz olej do ust przez 20 minut. W przypadku onomatopei jest to tzw. „Gundusha”.”
O dziwo, przynajmniej dla nas, zblazowanych zachodnich typów, procedura wydaje się działać. W jednym badaniu porównano szarpanie olejem kokosowym wokół ust z płynącą wodą (kontrola) lub bakteriobójczym płynem do płukania jamy ustnej (chloroheksydyna) i stwierdzono, że olej kokosowy działał równie dobrze jak płyn do płukania jamy ustnej w zabijaniu Streptococcus mutans, który w znacznym stopniu przyczynia się do próchnicy zębów. Wydaje się, że kwas laurynowy w oleju kokosowym ma działanie przeciwdrobnoustrojowe.
Inne badania i obserwacje empiryczne wykazały, że praktyka prowadzi do mniejszej liczby przypadków nieświeżego oddechu, zmniejszenia stanu zapalnego i być może nawet bielszych zębów.
Olej kokosowy może nie zapobiegać chorobie Alzheimera, ale zdecydowanie wydaje się, że chroni włosy przed rozjaśnianiem, promieniowaniem UV lub zwykłym nadmiernym myciem.
Wmasuj niewielką ilość we włosy przed ich umyciem, aby zmniejszyć ilość wody wchłanianej przez łodygę włosa i zapobiec odbijaniu się łusek na włosach.
Alternatywnie, po umyciu nałóż cienką warstwę, aby chronić ją przed stylizacją (wysoką temperaturą, tarciem i momentem obrotowym) i uczynić ją bardziej miękką i gładszą, tak bardzo, że duch Gauguina będzie chciał pomalować cię nago jak jedna z jego polinezyjskich dziewczyn.
Nałożenie oleju kokosowego na skórę, najlepiej oleju kokosowego z pierwszego tłoczenia, wykazało stałą poprawę w przypadku atopowego zapalenia skóry. Przypuszczalnie wynika to prawdopodobnie z przeciwbakteryjnego działania kwasu laurynowego, w tym przypadku znacznie obniżającego poziom Staphylococcus aureus, częstej przyczyny infekcji skóry.
Obawiam się, że olej kokosowy znów zyskał uznanie za czyjąś pracę, ponieważ każda jego powtórka jako spalacz tłuszczu opiera się na badaniach MCT, kwasu kaprylowego i kaprynowego.
Wykazano, że każdy z nich powoduje 5% wzrost wydatku energetycznego, wraz ze zwiększonym utlenianiem tłuszczu (przynajmniej u zwierząt), ale jak wskazano, tych kwasów tłuszczowych brakuje w oleju kokosowym.
Olej kokosowy zawiera dużą ilość kwasów fenolowych, co oczywiście zależy od tego, jak bardzo orzech kokosowy zostanie pobity podczas przetwarzania. Właśnie dlatego olej kokosowy z pierwszego tłoczenia jest najlepszym rozwiązaniem, gdy tylko jest to możliwe.
Główne polifenole w orzechach kokosowych zawierają kwas kawowy, kwas syringowy, kwas p-kumarowy, kwas wanilinowy i kwas ferulowy, a także kilka różnych flawonoidów. „Problem” polega na tym, że łączne (lub nawet indywidualne) korzystne działanie polifenoli jest trudne do oszacowania.
Nauka jest jednak głęboko przekonana, że spożywanie wielu polifenoli ze wszystkich kategorii polifenoli jest korzystne w walce z chorobami i starzeniem się.
Moją najlepszą radą jest, aby olej kokosowy z pierwszego tłoczenia wraz ze wszystkimi tłuszczami nasyconymi nie przekraczał 10% całkowitej liczby kalorii. Poleciłbym również traktowanie dziewiczego oleju kokosowego jako kolejnego dzbanka w rotacji, dając równy czas nienasyconym olejom roślinnym, takim jak oliwa z oliwek i olej rzepakowy.
Jeszcze bez komentarzy