Wiesz, w tych czasach, kiedy jesteś w okopach i plecami do ściany i jesteś tym zranionym zwierzęciem, w tym momencie, kiedy wszystko wygląda najgorzej, jak reagujesz i jakich energii w tym momencie wzywasz?
Dla mnie najbardziej fenomenalną rzeczą, jaką zrobiłem, było uświadomienie sobie, skąd pochodzi moja moc i czym ona jest. A gdybym mógł go skierować i użyć do właściwych rzeczy, będę miał nieskończoną moc… - Bill Kazmaier, 1997 (1).
https: // www.Instagram.com / p / B5c1rgGnyhd /
Gdyby ktokolwiek twierdził, że zna źródło nieskończonej mocy, byłby pośmiewiskiem. Dla Williama „Kaz” Kazmaiera to mało powiedziane. Umiejętności Kazmaiera jako trójboisty i siłacza były legendą. Pobił liczne rekordy trójboju siłowego, regularnie osiągając ponad 2000 funtów. jednocześnie ustanawiając rekordy świata w wyciskaniu na ławce. Dla trójboistów Kazmaier był postacią, której należało szanować, a jeśli walczyłeś z nim, obawiano się.
Jednak sława Kaza rosła w całej społeczności sportowców jako siłacz. Kaz brał udział w jednych z najwcześniejszych zawodów World Strongest Man (WSM) i, z charakterystyczną intensywnością, zdominował rozwijający się wówczas sport. Jego rywalizacja strongmanów, najpierw z Geoffem Capesem, a następnie z Jónem Pállem Sigmarssonem, dała WSM bardzo potrzebne poczucie emocji i rywalizacji. Co więcej, wszechstronna zdolność Kaza do podnoszenia ciężarów wydawała się obiecywać podekscytowanie na każdym kroku.
Pchając siebie i swoich rywali na nowe i większe wyżyny, Kazmaier pomógł w rozpoczęciu sportu strongman, ponieważ to jego niezrównane skupienie i powtarzające się sukcesy przyciągały ludzi do oglądania.
Jest wielu siłaczy, ale tak naprawdę był tylko jeden Kaz. Chcąc oddać sprawiedliwość jego wkładowi, dzisiejszy post zaczyna się od krótkiej biografii jego życia, a następnie zagłębia się w jego karierę trójboju i niektóre z jego niezapomnianych chwil siłacza.
Urodzony w Burlington, Wisconsin w 1953 roku, William `` Bill '' Kazmaier był najmłodszym z czworga rodzeństwa (2). Nic dziwnego, biorąc pod uwagę jego późniejsze wysiłki sportowe, Kazmaier był silnym sportowcem dorastającym i szybko został wyznaczony jako osoba do oglądania przez swoich trenerów. Biegły w piłce nożnej, doskoku na sto metrów i pchnięciu kulą, Kaz wydaje się mieć godną pozazdroszczenia cechę bycia świetnym sportowcem niezależnie od sportu.
Zastanawiając się nad swoimi wczesnymi umiejętnościami w 2007 roku, Kazmaier przypomniał sobie, że zanim miał 10 lat, mogłem przycisnąć własny ciężar ciała do głowy. Byłem większy, szybszy, silniejszy niż ktokolwiek, z kim rywalizował (3). Innymi słowy, był marzeniem każdego trenera piłki nożnej. Tak było z pewnością w liceum, gdzie Kazmaier był pełnoprawnym obrońcą z całego stanu, który przez krótki czas prowadził zamieszki w swoim oddziale.
Pomimo trudności akademickich w szkole, oceny Kazmaiera wystarczyły, aby został przyjęty na University of Wisconsin na stypendium piłkarskie, gdzie John Jardine, główny trener, przeniósł go do walki defensywnej (4). Czując się nieswojo na swojej nowej pozycji, Kazmaier nadal był częścią drużyny Wisconsin Badgers przez dwa pełne sezony.
Kaz miał naturalne zdolności fizyczne do piłki nożnej - w latach 70. miał sześć stóp i ponad dwieście funtów - ale jego miłość do tego sportu słabła. Pod koniec drugiego sezonu odszedł z drużyny piłkarskiej i rzucił studia, aby móc w pełni skoncentrować się na swoim zainteresowaniu trójbojem (5). Podobnie jak wielu innych młodych mężczyzn, urok siłowni był po prostu zbyt duży.
Trenując w YMCA w Madison w stanie Wisconsin, Kazmaier w równym stopniu zwiększał swoją siłę i masę ciała. Kiedy został ugryziony przez robaka podnoszącego, nigdy nie oglądał się za siebie. W każdym razie nie na długo. Dzieląc swój czas między treningiem i różnorodnymi zajęciami, od podskakiwania po drwale, Kazmaier szybko stał się tematem na siłowni (6).
Kiedy Kazmaeir ładował talerz po talerzu na bar, trudno było nie zatrzymać się i nie patrzeć. W tym czasie ważne było, jak sam powiedział Kazmaier o `` duchowym przebudzeniu '', gdy natknął się na serię wersetów psalmów w Biblii. Kaz twierdził później, że jego pasja, motywacja i skupienie wynikały z jego silnej wiary religijnej. Rzeczywiście, cytat podany na początku artykułu wskazuje na głębokie duchowe przekonania Kaz, które dały mu wewnętrzną motywację i pewność siebie.
Wydaje się, że szkolenie, modlitwa i praca w dużej mierze charakteryzowały życie Kaza w tych latach, a owoce jego pracy wkrótce zaczęły przynosić zyski. W 1978 roku Kazmaier wziął udział w swoich pierwszych mistrzostwach w trójboju siłowym, odbyła się pod auspicjami Amateur Athletic Union w Los Angeles w Kalifornii. Wciąż stosunkowo nieznany, przynajmniej poza Wisoncsin, Kazmaier startował w kategorii wagowej 275 funtów, gdzie wycisnął 534 funty, martwy ciąg 804 funty i przykucnął 782 funty. Jeśli ludzie nie wiedzieli o Kazmaierze przed zawodami, na pewno wiedzieli po nim (7)!
Pisząc dla magazynu kulturystycznego w 1979 roku, David Webster, uważany przez wielu za jednego z najlepszych kronikarzy historii kultury fizycznej, opisał Kazmaiera jako,
Ledwo mogłem uwierzyć własnym oczom. Widziałem najwspanialsze sylwetki na świecie jako pan. Sędzia wszechświata i czołowi sportowcy na świecie przez cztery dekady, ale przed moimi oczami był człowiek, który był w stanie pokonać kadłub, przechytrzyć pana. Wszechświatowi i mistrzowie świata w windach. Zdecydowana większość czytelników nie słyszała o Billu Kazmaierze, ale zapamiętaj moje słowa, wkrótce jego nazwisko stanie się sławne… (8)
Webster nigdy nie był człowiekiem, który fałszywie pochwalił.
W 1979 roku Kazmaier wygrał mistrzostwa świata w trójboju siłowym 1979 w Dayton w stanie Ohio z wagą 2293 funtów. całkowity. W ramach swoich pokazów Kazmaier ustanowił nowy rekord świata w wyciskaniu na ławce z wyciskaniem 622 funtów. Jeśli nie stało się to jeszcze jasne, był powód, dla którego Webster zdefiniował Kazmaiera jako `` największego amerykańskiego sportowca siłowego '', jaki kiedykolwiek był znany (9). Na nieszczęście dla Kazmaiera trójbój siłowy był wciąż stosunkowo nowym sportem, o czym wcześniej zajmował się BarBend. Uankcjonowane konkursy pojawiły się tak naprawdę dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku, co oznaczało, że nagrody pieniężne były niskie, a możliwości sponsorowania ograniczone.
Podobnie jak w przypadku wielu innych konkurentów, Kaz znalazł się w dziwnej sytuacji bycia jednym z najlepszych sportowców w tym sporcie i rażąco niedopłacanego za to.
Sytuacja Kaza była tak rozpaczliwa, że w 1978 roku zjadł 1000 złotych rybek na nowatorskim konkursie w jedzeniu złotych rybek w sklepie zoologicznym, aby spełnić swoje dzienne zapotrzebowanie na białko i wygrać po drodze 300 USD.
Jego przeciwnicy tego dnia? Prawdopodobnie dwa bardzo zdezorientowani nastoletni chłopcy który, jeśli wierzyć Kazowi, nie miał szans. Chociaż Kazmaeir opowiada teraz tę historię jako zabawną anegdotę, podstawową prawdą jest to, że po prostu nie zarabiał w tym czasie wystarczająco dużo, aby utrzymać swoje cele.
Mieszkając w południowej Kalifornii, Kazmaier walczył ze znalezieniem stałego dochodu i, jeśli wierzyć późniejszym doniesieniom, cierpiał nawet na krótkie okresy bezdomności. Tylko dzięki pomocy dobrego przyjaciela Kazmaier był w stanie w końcu znaleźć stabilność i wsparcie, których potrzebował, aby rozwijać się jako sportowiec (10).
W 1979 roku z Kazmaierem skontaktował się dr. Terry Todd, wówczas profesor kinezjologii na Auburn University w Alabamie. Nieżyjący dr. Todd, którego kariera trójboju siłowego była legendarna. Na przykład był pierwszym człowiekiem, który przykucnął 700 funtów i był pod wrażeniem potencjału Kazmaiera, widząc go rywalizującego na krajowych mistrzostwach w trójboju siłowym w 1978 roku. Pod opieką i coachingiem Terry'ego Kazmaier został zabrany do Auburn, aby pomóc w National Strength Research Center utworzonym przez Todda i innych członków wydziału, takich jak Mike Stone, John Garhammer i Tom McLaughlin (11).
Pod każdym względem był to akt dobroci człowieka zafascynowanego siłą we wszystkich jej formach.
Na znacznie lepszej pozycji, zarówno pod względem finansowym, jak i konkurencyjnym, Kazmaier był w stanie poświęcić całą swoją uwagę trójbójowi siłowemu, ze szkodą dla wszystkich innych (12). Wciąż dwudziestokilkuletni Kazmaier ustanowił rekordy świata w wyciskaniu na ławce, brał udział w zawodach góralskich w Szkocji i w dużej mierze próbował swoich sił, z powodzeniem dodam, do każdej formy imprezy.
Na Braemar Gathering w Aberdeenshire w Szkocji Kaz rzucił ciężar 560 funtów 16 stóp 2 cale. W innych grach był pierwszym człowiekiem, który podniósł wszystkie pięć Kamieni MacGlashen (obecnie nazywanych Kamieniami Atlas) (13).
Przerażająco, Kaz nadal koncentrował się w tym czasie na trójboju, co sprawiało, że te wyczyny były dla niego czymś w rodzaju wakacji!
Jego ukoronowanie trójboju siłowego nastąpiło w 1981 roku, kiedy Kaz ważył ponad 2420 funtów. w przysiadie, ławce i martwym ciągu, ustanawiając tym samym nowe rekordy IPF i USPF (14). Jego reputacja była teraz bez zarzutu w trójboju siłowym. Tam, gdzie inni mogli usiąść na laurach, Kaz zapuścił się na nowe pastwiska.
Dziś, w 2019 roku, zawody siłaczy i siłaczy są na szczęście znacznie częstsze. Mamy międzynarodowe konkursy, takie jak najsilniejszy mężczyzna lub kobieta na świecie i Arnold Strength Classics. Ludzie trenują wyłącznie jako sportowcy siłowi, podczas gdy wielu czołowych sportowców, na przykład Brian Shaw, może zarobić znaczne pieniądze na swojej sławie w podnoszeniu ciężarów. Tak się po prostu nie stało pod koniec lat 70. i na początku lat 80., kiedy Kazmaier brał udział w zawodach World Strongest Man (WSM). Arnold Strongman Classic jeszcze się nie pojawił, pojawił się dopiero w 2002 roku, co oznaczało, że WSM był wówczas jedyną prawdziwą grą w mieście, jeśli chodzi o imprezy strongman.
Nie oznaczało to jednak, że WSM było samo w sobie wydarzeniem niezwykle rozpoznawalnym.
Rozpoczęty w 1977 roku WSM był wówczas zawodem walczącym o znalezienie swojego wyczynu. W inauguracyjnym pokazie wzięli udział kulturyści, piłkarze i na szczęście kilku światowej sławy ciężarowców. Do pewnego stopnia udało się, ale pomysł zawodowego siłacza wydawał się wciąż odległy. Mówiąc najprościej, ludzie jeszcze nie trenowali wyłącznie do zawodów siłaczy. Występ z 1978 roku w jakiś sposób poprawił opinię publiczną o WSM, ale sport wciąż był w zawieszeniu. Główny problem? Ludzie nie wiedzieli, czego się spodziewać, ani po zawodnikach siłaczy, ani po wyciągach.
Wpisz Kaz. W 1979 roku Bill Kazmaier przedstawił WSM i ludzie natychmiast to zauważyli.
Zachęcony sukcesem trójboju siłowego Kaz wziął udział w zawodach z niesamowitą gorliwością i entuzjazmem. Miękkie wypowiedzi w wywiadach, intensywność i zachowanie Kaza podczas rywalizacji okazały się objawieniem dla tego sportu. WSM, jak zdawało się wskazywać zachowanie Kaza, było teraz poważną sprawą.
W swoim inauguracyjnym pokazie, skończył przyzwoitą trzecią za Larsem Hedlundem i ostatecznym zwycięzcą Donem Reinhoudtem (15). Wracając do gry Kaza, widać uderzającą rozbieżność między jego siłą a techniką. Jak podkreślali kilkakrotnie komentatorzy, Kazmaier walczył z naciskaniem i ciągnięciem niezwykłych przedmiotów WSM, ponieważ ich nie znał. Chociaż często zasilał go surową siłą, jego wówczas słaba technika niewątpliwie wpływała na jego występ.
Technika, która zawiodła Kazmaiera, już się nie powtórzyła. W następnym roku w 1980 roku zdominował konkurs. Z dziesięciu wydarzeń wygrał sześć. Jego wyższość znalazła odzwierciedlenie w końcowym zestawieniu punktów. Na pierwszym miejscu był Kaz miał 102 lata.4 punkty, znacznie przed drugim w kolejności Larsem Hedlundem z 74 punktami (16).
Podczas imprezy Kazmaier nacisnął kłodę o masie 346 funtów nad głową, zabił 946 funtów w martwym ciągu srebrnego dolara, a nawet wygrał zawody w przeciąganiu liny.
Jego najbardziej imponujące uniesienie nastąpiło podczas wyczynu Girl Squat, w którym Kaz przykucnął 934 funty. Z wytrzeszczonymi oczami i ciężkim dyszeniem Kaz wydawał się nie przejmować się otoczeniem, kiedy kończył podnoszenie. Fani tego sportu nie mieli wątpliwości, że Kaz był nową twarzą strongmana.
Nic dziwnego, biorąc pod uwagę margines swojego zwycięstwa w 1980 roku, Kaz wygrał zawody WSM w 1981 i 1982 roku. Tam, gdzie łza piersiowa w 1981 roku groziła, że zatrzyma go w jego śladzie, nadal dążył do kolejnego zwycięstwa. Oba wydarzenia dowiodły również, że Kazmaeir poprawiał się z wiekiem.
Tam, gdzie w 1980 roku wcisnął 346 funtów, w 1981 roku wcisnął 360 funtów i 370 funtów. Do 1982 roku. Podobnie jego martwy ciąg za srebrnego dolara wynosił teraz 1055 funtów. Pod koniec konkursu w 1982 roku Kaz z dumą nazwał siebie „najsilniejszym człowiekiem na świecie”.Niewielu odważyłoby się nie zgodzić (17).
To właśnie na zawodach w 1981 roku Kazmaier i brytyjski siłacz Geoff Capes zaczęli naprawdę walczyć. Capes, który wygrał WSM w 1983 roku, później przyznał, że Kaz był silniejszy od niego, ale mimo to obaj zaangażowali się w rywalizację w 1981 i 1982 roku. Na konkursie w 1981 roku producenci włączyli nawet krótki fragment rywalizacji Capes / Kaz.
Dla fanów w domu dodało to większego zainteresowania i podekscytowania, obserwując walkę tych dwóch mężczyzn. Nie poświęcając wagi rywalizacji w sporcie, wydarzenia Capes / Kazmaier nabrały nowej i fascynującej narracji. Do licha, zmierzyli się nawet w zaciekłym pojedynku wojennym, które było w dużej mierze bitwą woli.
Podczas gdy zwycięstwo Kaza w zawodach sumo w zapasach w 1982 roku sprawiło, że oglądano je świetnie - tak, stało się i tak, jest na YouTube! - nie został zaproszony z powrotem do konkursu WSM w 1983 roku, pierwszego pokazu WSM odbywającego się poza Stanami Zjednoczonymi. Wciąż konkurs tylko na zaproszenie WSM zastrzegł sobie prawo do nie zapraszania Kazmaiera.
Istnieje wiele teorii wyjaśniających, dlaczego Kaz nie został zaproszony z powrotem, wszystko od chęci otwarcia konkurencji po wewnętrzne spory (18). Niezależnie od powodu, Kazmaier nie startował ponownie w WSM aż do konkursu 1988, kiedy sport zmienił się nieodwołalnie. W międzyczasie brał udział w różnych innych zawodach siłacza i trójboju siłowego.
Na Mistrzostwach Świata IPF w 1983 roku, w kategorii wagowej 125 kg, ważył 2149 funtów, po raz kolejny udowadniając wszystkim, że jego siła nie ogranicza się do WSM (19).
Przez chwilę flirtował również z piłką profesjonalną, wyrażając chęć powrotu do tego sportu. Odbył się również szereg występów na alternatywnych imprezach WSM, takich jak wyzwanie Strongbow Strongman, a nawet krótki okres w profesjonalnym wrestlingu. Ta ostatnia kariera dobrze mu służyła pod koniec lat 80. i na początku lat 90., kiedy Kaz wystąpił z szeregiem federacji zapaśniczych. Jako wielki fan Kazmaiera i Micka Foleya, byłem zachwycony, gdy znalazłem materiał filmowy z dwóch zmagań z WCW w 1991 roku.
https: // youtu.be / GCaUsYqIgvc
Pomijając karierę wrestlingową, Kazmaier został ostatecznie powitany z powrotem na WSM w 1988. Odeszli jego poprzedni rywale, tacy jak Geoff Capes. Na ich miejscu pojawiły się osoby takie jak Jón Páll Sigmarsson. Duet Capes / Kazmaier był pierwszą dużą rywalizacją w historii WSM. Podczas gdy między nimi okazywano wielki szacunek, rywalizacja Kaz / Sigmarsson, która miała miejsce w 1988 i 1989 roku, była w równym stopniu przerażająca i zabawna.
Sigmarsson, którego osobowość była równie głośna, co silny, był idealnym folią dla Kaza.
Obaj rywalizowali ze sobą w 1987 roku na konkursie Pure Strength, w którym Sigmarsson pokonał Kazmaiera, ale jeszcze nie spotkał się na WSM (20). Obaj byli intensywni, skłonni do fantastycznego cytatu i pchali się nawzajem na większe i lepsze wysokości. Sigmarsson zajął pierwsze miejsce w 1988 roku, a Kaz zajął drugie miejsce, ale dla fanów tego sportu, w tym tego autora, rok 1988 został zdefiniowany przez Kaz kontra Sigmarsson.
Kaz powrócił w następnym roku w 1989, ale mógł zdobyć tylko czwarte miejsce na WSM. Podczas zawodów kontuzjował kostkę i walczył o rywalizację z już zerwanym mięśniem bicepsa. Jego czas w WSM dobiegł końca, a jego kariera strongmana dobiegała końca.
Tam, gdzie niektórzy mogli wyjść z jękiem, Kazmaier pobił rekordy. Już w następnym roku 1990 Kazmaier został pierwszym człowiekiem w historii, który nacisnął na głowę hantle Thomas Inch, których nie można podnosić (21). Niezależnie od wyzwania, Kaz stanął na wysokości zadania.
Od przejścia na emeryturę Kaz był nadal ostoją na WSM jako komentator. Co więcej, jego ciągłe artykuły, wywiady i rozważania na temat sportu siłacza zapewniają, że jego głos jest dobrze znany. Młodszym pokoleniom często trudno jest podkreślić wpływ Kaza na ten sport. Pojawił się na scenie we wczesnych latach osiemdziesiątych i wydawał się absolutnie nie do powstrzymania.
Jego wszechstronny atletyzm i wytrwałość w dużym stopniu przyczyniły się do rozwoju współczesnego sportowca siłacza.
Przed Kazem niewielu trenowało wyłącznie do zawodów strongmanów. Po jego początkowej fali zwycięstw ludzie zdali sobie sprawę z potrzeby trenowania przy użyciu podnośników siłacza. To był początek współczesnego sportowca siłacza.
Obecnie kamienie Atlas, choć stanowią wyzwanie, rzadko są postrzegane jako nie do pokonania. Kamienie stały się tak powszechne w 2019 roku, że zawody regularnie zwiększają wagę kamieni, aby dopasować je do siły sportowców. Jednak przed Kazem Kamienie Atlas były postrzegane jako prawdziwy test, którego nikt nie mógł i nie chciał przejść.
Nikt oprócz Billa Kazmaiera. Podobnie jest z hantlami calowymi. Kaz nacisnął go nad głową. Wcześniej ludzie mogli go tylko podnosić z ziemi. Jest wielu siłaczy, ale jest tylko jeden Bill Kazmaier. Słusznie uważany za jednego z najsilniejszych ludzi, jaki kiedykolwiek chodził po ziemi, dziedzictwo Kazmaiera można znaleźć na corocznych konkursach WSM, gdzie jego siła świeciła najjaśniej.
William Kazmaier to sportowiec o wielu siłach, który odegrał dużą rolę w rozwoju współczesnego siłacza, a także odcisnął swoje piętno na trójboju siłowym.
W latach 70. i 80. Kazmaier wygrał mistrzostwa świata w trójboju siłowym, był siłaczem, a nawet był zawodowym zapaśnikiem. Oprócz swoich mistrzostw świata, Kazmaier ustanowił również wiele rekordów świata w sportach trójboju siłowego i siłacza.
Bill Kazmaier urodził się 30 grudnia 1953 roku.
Bill Kazmaier wygrał dwa Mistrzostwa Świata IPF. Wygrał jedną w 1979, a drugą w 1983.
Bill Kazmaier wygrał trzy konkursy World's Strongest Man w kolejnych latach:
Jeszcze bez komentarzy