Szarpnięcie wymaga siły pozycyjnej, postawy, wyczucia czasu i mocy. Wielu podnośników może uznać szarpnięcie za jeden z najbardziej zniechęcających ruchów po ciężkim, czystym odpoczynku, ponieważ trzeba teraz podnieść setki funtów nad głową zaledwie kilka sekund po pociągnięciu i przykucnięciu tej samej wagi.
Wielu podnośników nie udaje się skutecznie zablokować ciężaru nad głową po szarpnięciu z różnych powodów, jednak odkryłem, że w większości przypadków istnieje kilka wybranych kluczowych błędów, które mogą być odpowiedzialne za nieudaną próbę.
Dlatego w tym artykule omówimy trzy typowe błędy, które prowadzą do nieudanych szarpnięć oraz jak trenerzy i sportowcy mogą sobie z nimi poradzić, aby poprawić ogólną wydajność zawodnika w podskokach.
Kiedy zawodnik nie jest w stanie utrzymać sztangi na pionowej ścieżce podczas zanurzania i prowadzenia szarpnięcia, sztanga często zaczyna opadać do przodu, powodując falowanie sztangi do przodu i serię wadliwych adaptacji. Często, gdy obserwujemy, jak zawodnicy stoją pod prawie maksymalnymi obciążeniami, ich łokieć (i górna część pleców) zaczyna słabnąć, gdy zaczynają zapadać się pod sztangą.
Post udostępniony przez Mike'a Dewara (@mikejdewar) na
Przez cały szarpnięcie łokcie powinny pozostawać na stałej wysokości, co oznacza, że nie powinny opadać od ich początkowego punktu startowego aż do zakończenia fazy jazdy (z nogami). Wielu podnośników mimowolnie skróci swoją fazę napędu nogi z powodu utraty pozycji łokci pod obciążeniem (spadając w fazie zanurzania lub jazdy), zmuszając podnośnika do przedwczesnego zakończenia jazdy.
Jednym z łatwych sposobów rozwiązania tego problemu jest pomoc zawodnikowi w uświadomieniu sobie jego winy, wzmocnienie stabilnej pozycji łokcia (umieszczenie drążka w stojaku) oraz pełne wykorzystanie zanurzenia i jazdy nogami.
Szarpnięcie w pauzie to świetna opcja, aby spowolnić fazy, aby rzucić wyzwanie balansowi zawodników podczas zanurzenia, jednocześnie wymagając większej kontroli górnej części pleców i postawy. Dodając pauzę na dnie zagłębienia, zawodnik będzie musiał maksymalnie jechać nogami, jeśli ma jakąkolwiek nadzieję na uzyskanie sztangi nad głową.
Podczas gdy zanurzenie wymaga pewnej szybkości, wielu podnośników może zanurzać się zbyt szybko, powodując oddzielenie od sztangi i ustawienie przedniego stojaka. W przypadku rozłączenia sztanga spadnie na podnośnika, gdy zmieni on / ona kierunek w fazę jazdy, zmuszając podnośnika do pokonania bezwładności sztangi w dół i fizycznego obciążenia sztangi, z których oba może być niezwykle trudne do pokonania.
Post udostępniony przez Mike'a Dewara (@mikejdewar) na
Zamiast tego zawodnik powinien zrozumieć, że przejście od zanurzenia do fazy jazdy szarpnięcia jest tym, co naprawdę ma znaczenie dla zastosowania mocy, ponieważ podnośnik może uciec z płynniejszym, bardziej pionowym i lepszym czasem przejścia niż szybki i niekontrolowany zanurz się i jedź.
Jednym z ćwiczeń, które uważam za pomocne w rozwijaniu tego płynnego zanurzenia i eksplozywnego popędu, są kompleksy z gwałtownymi spadkami, po których następują szarpnięcia mocy i / lub dzielone szarpnięcia. Dip szarpnięcia to świetne ćwiczenie, które może być wykorzystane, aby pomóc zawodnikom w znalezieniu lepszego punktu wymiany do przejścia z fazy zanurzenia i jazdy, a także stworzyć pewność i stabilność w szarpnięciu.
Jednym z najbardziej podstawowych i często trudnych aspektów szarpania jest nauka trzymania się pionu podczas całego szarpania. Pozostając w pozycji pionowej jak to tylko możliwe podczas fazy zanurzania, podnośnik może zapewnić, że sztanga nie zostanie wypchnięta do przodu i na zewnątrz, co spowodowałoby upadek i / lub wczesne zakończenie fazy jazdy, co może skutkować mniej niż optymalną wydajnością szarpnięcia.
Post udostępniony przez Mike'a Dewara (@mikejdewar) na
Odkryłem, że jednym z najlepszych sposobów na zagłębienie się w pionie i prowadzenie większości podnośników jest trzymanie ich na piętach i pozostanie sztywnymi i wyprostowanymi podczas zanurzania i jazdy. Pozostając z powrotem na pięcie i kończąc z uniesieniem klatki piersiowej w niebo, najlepiej mogą rozwinąć pionowe szarpnięcie.
Wszystkie ruchy szarpania (i wyciskania) można wykonywać z zachowaniem pionowej pozycji i mogą być rejestrowane, aby jeszcze bardziej pomóc sportowcom zrozumieć ich pozycję w fazach szarpnięć.
Chociaż te trzy typowe błędy mogą nie odpowiadać wszystkim niedociągnięciom technicznym, którym może podlegać również zawodnik / trener, mogą być bardzo przydatne przy wstępnym diagnozowaniu potencjalnych problemów związanych z nieudanym szarpnięciem. Uważam, że bardzo korzystne jest rejestrowanie podniesień z boku i / lub po przekątnej, aby uzyskać najlepszy rozkład i analizować technikę podnośników i ogólną wydajność szarpnięcia.
Uwaga redaktora: ten artykuł jest op-edem. Poglądy wyrażone w tym dokumencie są autorami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy BarBend. Oświadczenia, twierdzenia, opinie i cytaty pochodzą wyłącznie od autora.
Wyróżniony obraz: @mikejdewar na Instagramie
Jeszcze bez komentarzy