Zupełnie nowe badanie przeprowadzone w UC San Francisco przetestowało przerywany post i wykazało, że nie jest on bardziej skuteczny w odchudzaniu niż jedzenie w ciągu dnia.
Ruh-roh.
To wystarczająco zła wiadomość dla praktykujących plan 16: 8 (gdzie dietetycy ograniczają swoje jedzenie do 8-godzinnego okna), ale sytuacja wygląda jeszcze gorzej, gdy drażnisz wyniki. Wydaje się, że osoby z przerywanym postem w badaniu straciły znacznie więcej masy mięśniowej niż osoby z grupy kontrolnej. Podwójne ruh-roh.
Cóż, to jest to. Zadzwoń do zakładu pogrzebowego, odetnij telefon, nie dopuść do szczekania psa soczystą kością; uciszyć fortepiany i stłumionym bębnem, wyjąć trumnę i wpuścić żałobników.
A może zbyt wcześnie podpisujemy akt zgonu na czczo? Spójrzmy na badanie i zobaczmy, czy możemy wykryć jakiekolwiek problemy, a jeśli tak, wymyślmy sposoby na wskrzeszenie tego frajera.
W badaniu wzięło udział 116 mężczyzn i kobiet w wieku od 18 do 64 lat. Połowa badanych mogła jeść, co chcieli i jak bardzo chcieli, przez 8-godzinne okno (od 12:00 do 20:00). Drugiej połowie polecono spożywać 3 „posiłki o określonej strukturze” dziennie.
Dwanaście tygodni później grupa „jedzenia z ograniczeniem czasowym” (TRE) straciła średnio 2 funty (0.94 kg). Samo w sobie wydaje się to całkiem dobre, ale potem zauważasz, że grupa „stałego posiłku” (CMT) również straciła na wadze, średnio 1.5 funtów (0.68 kg).
Chodzi o to, że ludzie zaangażowani w kliniczne badania odchudzania prawie zawsze tracą na wadze, więc tak, grupa TRE straciła dwa funty, ale tak naprawdę nie jest lepiej, przynajmniej według standardów naukowych, niż 1.Grupa kontrolna straciła 5 funtów.
Co więcej, naukowcy nie wykryli żadnych zmian metabolicznych między dwiema grupami po 12 tygodniach. Insulina na czczo, glukoza na czczo, poziom hemoglobiny A1C, szacowane spożycie energii, całkowity wydatek energetyczny i spoczynkowy wydatek energetyczny były praktycznie takie same.
Jedyną zauważalną różnicą była niestety beztłuszczowa masa mięśniowa. Grupa TRE straciła znacznie więcej mięśni niż grupa kontrolna.
To badanie miało kilka niedociągnięć, które mogły nieco zmylić wyniki. Po pierwsze, nie mierzyli spożycia kalorii przez uczestników, więc nie można powiedzieć, czy grupa TRE faktycznie zjadła mniej niż grupa kontrolna, co jest jednym z powodów stosowania przerywanego postu w pierwszej kolejności.
Oczywiście klasyczną wadą IF w ogóle jest to, że uczestnicy czują, że nie są związani ograniczeniami wynikającymi z dobrych wyborów żywieniowych. Uważają, że mogą wyczyścić lodówkę i szafki, w tym okruchy krakersów Ritz pod papierem kontaktowym, o ile zrobią to w ciągu 8 godzin.
Mogło tak być w przypadku obecnego badania. Stąd brak jakichkolwiek zdumiewających rezultatów.
Po drugie, naukowcy nie monitorowali spożycia makroskładników. Nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, czy osoby z grupy TRE straciły masę mięśniową, ponieważ nie jedli wystarczającej ilości białka podczas okna żywieniowego, lub jeśli ograniczenie spożycia białka do skromnego 8-godzinnego okna po prostu nie ma wystarczającego efektu spillover, aby zachować masa mięśniowa przez resztę dnia.
Sami badacze również trochę krytycznie odnosili się do ich wyników. Zastanawiali się, czy 12: 00-20: 00 to idealny czas na metabolizm; że może wcześniej i krótsze okna - powiedzmy od 9:00 do 15:00 - działałyby lepiej.
Niemniej naukowiec, który zainicjował badanie, były praktykujący IF, był tak rozczarowany (i tak przekonany) wynikami, że sam zrezygnował z diety.
Trudno powiedzieć. Podczas gdy inne badania wykazały, że jest skuteczny, w niewielu z nich zastosowano jakiekolwiek kontrole. Po drugie, jak wskazano wcześniej, praktycznie wszystkie badania dotyczące diety prowadzą do pewnego stopnia utraty wagi, w tym kontrole, więc trudno jest dowiedzieć się, co działa.
To zamieszanie jest, co prawda, kłopotliwe. Od dawna zakładaliśmy, że IF będzie miał wiele korzystnych skutków dla nas, ludzi, w tym między innymi utratę tkanki tłuszczowej, naśladując przedłużające życie skutki chronicznej deprywacji kalorii (poprzez aktywację SIRT 1), obniżając poziom cukru we krwi, zwiększając wrażliwość na insulinę, i zmniejszenie produkcji greliny przy jednoczesnym zwiększeniu produkcji leptyny (tym samym zmniejszenie apetytu przy jednoczesnym przyspieszeniu utraty tłuszczu).
Oczywiście jedno badanie nie potwierdza prawdy naukowej. Jak zawsze, potrzebujemy dalszych i lepiej zaprojektowanych badań, zanim będziemy mogli wyciągnąć ostateczne wnioski. Jedną rzeczą, którą zdecydowanie powinniśmy wziąć z tego badania, jest potrzeba wystarczającej ilości białka w okresach IF.
Jednak to może nie wystarczyć. Trudno uwierzyć, że ograniczenie spożycia białka - niezależnie od tego, ile gramów jest spożywane - do zaledwie 8-godzinnego okna jest dobrą strategią budowania, a nawet utrzymania beztłuszczowej masy mięśniowej. Obecne badanie zgadza się, ale poza tym wszystko, co wiemy o fizjologii mięśni i biochemii białek.
Zatem przynajmniej zmodyfikuj okres postu, dodając dwa lub trzy dzienne „impulsy” białka, które są małymi porcjami Mag-10® (20 gramów białka, 127 kalorii).
(Alternatywnie, znajdź inne źródło białka, które nie zrujnuje rzekomych korzyści płynących z IF, dostarczając zbyt wiele kalorii lub psując oczekiwany wzrost wrażliwości na insulinę.)
Załóżmy na przykład, że podążasz za tradycyjnym postem od 12:00 do 20:00. Kolejny puls Mag-10 przed snem (zakładając, że nie idziesz spać przed 22:00 lub mniej więcej) i kolejny po wstaniu, pozwoliłby w dużym stopniu zachować jakąkolwiek masę mięśniową narażoną na ryzyko przez IF.
Jeszcze bez komentarzy