Elastyczność metaboliczna

4485
Yurchik Ogurchik
Elastyczność metaboliczna

Niedawno otrzymałem bardzo interesującą wiadomość głosową od Adama, jednego z moich obecnych „labiryntów laboratoryjnych”."Powiedział, że stracił ponad 20 funtów tkanki tłuszczowej między listopadem a lipcem, spadając z 17% do 12% tkanki tłuszczowej, jednocześnie dodając ponad 4 funty beztłuszczowej masy ciała.

Sceptycy wśród was prawdopodobnie myślą: „Tak, wielka sprawa. Nazywa się to efektem początkującego.„Cóż, pamiętaj, że Adam ciężko trenuje od ponad 10 lat i jest rekordzistą świata w zawodach chwytnych, więc jest najbardziej oddalonym od zielonego rogu w siłowni, jaki znajdziesz.

Teraz dodaj do równania, że ​​Adam spożywał podobno dużo „złych” węglowodanów, czerwonego mięsa i piwa, gdy osiągnął te wyniki - i że jego wyniki były mniej więcej średnie w grupie testowych wariatów.

Teraz zwróciłem twoją uwagę?

Elastyczność metaboliczna: co to do cholery jest?

Elastyczność metaboliczna to zdolność do przełączania się z jednego źródła paliwa na drugie. Ze względu na możliwe nieciągłości zarówno w podaży, jak i popycie na energię, ludzie potrzebują wyraźnej zdolności do wykorzystania paliw lipidowych i węglowodanowych oraz przejścia między nimi.(1) Ta zdolność to zdrowy stan zwany elastycznością metaboliczną.

Nasze opcje zaopatrzenia w paliwo to:

  • Białko
  • Przechowywane węglowodany (inaczej glikogen)
  • Fat (Teraz mówisz, podpalmy to bzdury.)

Teoretycznie moglibyśmy dodać półprodukty, takie jak mleczan, ale dla uproszczenia będziemy trzymać się pierwszej trójki.

Abyś mógł spać w nocy, użycie białka jako źródła paliwa jest bardzo ograniczone, chyba że w ekstremalnych warunkach, w których nie ma ćwiczeń i bardzo małych ilości białka w diecie. W rezultacie ograniczyliśmy się do dwóch głównych źródeł paliwa, tłuszczów (lipidów) i węglowodanów.

Źródło paliwa: tłuszcz ←→ Węglowodany

Elastyczność metaboliczna to zdolność do przełączania się z jednego źródła paliwa na drugie; od tłuszczów po węglowodany i węglowodany po tłuszcz. Metaboliczny welastyczność jest wręcz przeciwna; niemożność (lub ograniczona zdolność) do przestawienia się z jednego źródła paliwa na drugie. Dla osoby zorientowanej na sylwetkę jest to prawdziwa marynata, ponieważ strasznie trudno jest zrzucić tkankę tłuszczową, jeśli nie możesz jej spalić!

Postawiono hipotezę, że jest metaboliczny welastyczność może również odgrywać rolę w różnych procesach chorobowych, takich jak syndrom metabliczny.(2,3,4,5) Tak więc, wraz z lepszym składem ciała, bycie elastycznym metabolicznie może być nawet zdrowe. Win-win!

Insulina: selektor paliwa

Kluczem do zrozumienia elastyczności metabolicznej jest kluczowa rola, jaką odgrywa insulina w hormonie spichrzowym. W zdrowym stanie, przy normalnym metabolizmie insuliny, ludzie mogą skutecznie przestawić się z metabolizmu głównie tłuszczów na metabolizm węglowodanów i odwrotnie.

Wspaniałą wiadomością dla naszych „dużych i odpowiedzialnych” mięśniowych przyjaciół jest to, że mięśnie szkieletowe odgrywają ważną rolę w bilansie energetycznym ze względu na ich aktywność metaboliczną, zdolność magazynowania glikogenu i lipidów oraz wpływ na wrażliwość na insulinę.(7-9) Posiadanie większej ilości mięśni umożliwia organizmowi większy „drenaż” zarówno tłuszczów, jak i węglowodanów, ponieważ mięśnie są bardzo wymagające metabolicznie.

Warunki zwycięstwa

Aby dokładniej owinąć nasze głowy wokół tej koncepcji, musimy zrozumieć dwa podstawowe warunki: karmiony i pościł.

Podczas postu osoba bardzo elastyczna metabolicznie będzie w stanie wykorzystać zgromadzoną tkankę tłuszczową. Fajne jest to, że osoby, które są nieelastyczne metabolicznie, również mogą to robić, więc post staje się sposobem na zwiększenie elastyczności metabolicznej.

Podczas karmienia poziom insuliny będzie znacznie wyższy z powodu napływającej energii (pożywienia). Chociaż cały podkład dotyczący insuliny wykracza poza zakres tego artykułu, następujące (bardzo uproszczone) punkty są krytyczne:

  • Wszystkie pokarmy powodują wydzielanie insuliny.
  • Insulina jest przełącznikiem wyboru paliwa.
  • Kiedy poziom insuliny jest niski, organizm znajduje się w trybie spalania tłuszczu.
  • Kiedy insulina jest wysoka, organizm przesuwa się w kierunku metabolizmu węglowodanów (i trybu magazynowania tłuszczu).

Kelley i in. przedstawili dane od osób z cukrzycą typu 2, wykazujące, że są tak samo nieelastyczni metabolicznie jak osoby otyłe i czerpią stosunkowo mniej energii z utleniania lipidów (spalania tłuszczu) w warunkach spoczynku.(10) Nasi szczupli przyjaciele wykazali większe tłumienie utleniania lipidów w warunkach stymulowanych insuliną (zwiększona insulina przeniosła ich z metabolizmu tłuszczów na metabolizm węglowodanów, dobrze).

Ocena braku elastyczności metabolicznej

Jednym ze sposobów oceny elastyczności metabolicznej jest podawanie leków (insuliny, glukozy itp.).) do zmiany środowiska metabolicznego. Wadą tego jest to, że jest to trudne do wykonania nawet w warunkach klinicznych, wymaga bardziej specjalistycznego szkolenia i jest wysoce inwazyjne. Biorąc pod uwagę, że wstrzyknięcie insuliny może mieć ogromne skutki uboczne, takie jak śmierć, i staje się jasne, że wymagana jest bardziej praktyczna metoda.

1 - Wysoka insulina

Spożywanie napoju zawierającego białko serwatkowe z kilkoma prostymi węglowodanami na stosunkowo pustym żołądku jest skutecznym sposobem na podniesienie poziomu insuliny. Polecam ludziom spróbować tego jako śniadanie kilka razy w ciągu tygodnia i monitorować ich reakcję.

  • Jeśli masz ochotę zapaść się twarzą w dół w swoim drinku i rozlać go po całym stole, prawdopodobnie masz problem z wysokim poziomem insuliny i wynikającą z tego awarią.
  • Jeśli czujesz się świetnie, nie martw się.

2 - Niska insulina

Do tego testu zalecam post. Nie jest to old schoolowy syrop klonowy, sok z cytryny i na czczo pieprz cayenne, po prostu brak spożycia jakichkolwiek pokarmów zawierających kalorie.

Pomimo tego, co mogłeś przeczytać w dziwnej, dzikiej sieci, każde spożycie pokarmu spowoduje uwolnienie insuliny, a jej ilość zależy od wielu czynników. Dodaj do tego fakt, że każdy zareaguje inaczej, a uporządkowanie sprawy jest doozy. Rzeczywiste dane dotyczące insuliny od badanych znajdują się na całej mapie.

Na czczo nie ma pokarmu, który stymulowałby jakikolwiek wzrost insuliny. Jeśli okaże się, że nie możesz wytrzymać dłużej niż dwie godziny, prawdopodobnie jesteś nieelastyczny w spalaniu tkanki tłuszczowej. Nie jest to dobry stan, mój wielki przyjacielu. Jeśli możesz spokojnie wytrzymać 5-6 godzin, to znacznie lepiej.

Mam klientów zaawansowanych, którzy osiągają 24-godzinny post, ponieważ istnieją dane pokazujące, że poziom insuliny osiąga najniższy punkt około 24 godziny. Nie przejmuj się nikczemnymi skutkami katabolizmu; ilość rozpadu katabolicznego białek mięśniowych jest znikoma podczas postu i nie warto się martwić i uwalniać więcej kortyzolu.

Jeśli jesteś naprawdę zaniepokojony, po prostu włącz jedną sesję treningu siłowego, ponieważ wynik NET sesji siłowej jest odpowiedzią anaboliczną.

Praktyczne zastosowanie

  • Jeśli jesteś bardzo elastyczny metabolicznie, jedzenie od czasu do czasu „złych” potraw (lub często tak jak w tym przypadku) nie powinno stanowić problemu, ponieważ Twój organizm może przekształcić je w paliwo bez wielu skutków ubocznych.
  • Spróbuj zasymulować warunki dla wysokiego i niskiego poziomu insuliny i zanotuj swoją reakcję. Jeśli po napoju białkowo-węglowodanowym czujesz się jak kałuża, oznacza to, że nie tolerujesz wysokiego poziomu insuliny. Oznacza to, że nadszedł czas, aby dodać więcej ćwiczeń cardio o niskiej intensywności lub nawet postu, ponieważ wykazano, że post poprawia wrażliwość na insulinę.
  • Jeśli nie możesz wytrzymać dłużej niż dwie godziny bez jedzenia, osłabiasz zdolność organizmu do spalenia tej zapasowej opony, więc pracuj, aby powoli zwiększać odstępy między posiłkami. Lubię, gdy klienci robią około 24 godzin postu tygodniowo, jeśli ich celem jest zmniejszenie tkanki tłuszczowej i zwiększenie elastyczności metabolicznej.

Wiele z tego rzuca to, co my myśleć wiemy na głowie, ale zachęcam do eksperymentowania. Możesz być po prostu mile zaskoczony!

Bibliografia

  1. Kelley D. mi., jot. On, E. V. Menshikova, V. b. Ritov. Dysfunkcja mitochondriów w ludzkich mięśniach szkieletowych w cukrzycy typu 2. Cukrzyca. 51 (10): 2944-2950, ​​2002.
  2. Arslanian S., do. Suprasongsin. Wrażliwość na insulinę, lipidy i skład ciała w dzieciństwie: czy występuje „zespół X”? J Clin Endocrinol Metab. 81 (3): 1058-1062,1996.
  3. Nistala R., do. S. Kikut. Insulinooporność mięśni szkieletowych ma fundamentalne znaczenie dla zespołu kardiometabolicznego. J Cardiometab Syndr. 1 (1): 47-52, 2006.
  4. Oakes N. re., P. Thalen, E. Aasum i in. Metabolizm serca u myszy: rozwój metod znacznikowych i zastosowanie in vivo ujawniające głęboką niestabilność metaboliczną w cukrzycy. Am J Physiol Endocrinol Metab. 290 (5): E870-81, 2006
  5. Kikut C. S., mi. jot. Henriksen, Y. Wei, J. R. Siewcy. Zespół metaboliczny: rola metabolizmu mięśni szkieletowych. Ann Med. 38 (6): 389-402, 2006.
  6. Henquin J. do., M. Nenquin, P. Stiernet, B. Ahren. In vivo i in vitro indukowane glukozą dwufazowe wydzielanie insuliny u myszy: wzór i rola cytoplazmatycznego Ca2 + oraz sygnały amplifikacji w komórkach beta. Cukrzyca. 55 (2): 441-451, 2006.
  7. Goodpaster B. H., jot. On, S. Watkins, D. mi. Kelley. Zawartość lipidów w mięśniach szkieletowych i insulinooporność: dowód na paradoks u sportowców trenujących wytrzymałość. J Clin Endocrinol Metab. 86 (12): 5755-5761, 2001.
  8. Goodpaster B. H., re. mi. Kelley. Triglicerydy mięśni szkieletowych: marker lub mediator insulinooporności wywołanej otyłością w cukrzycy typu 2? Curr Diab Rep. 2 (3): 216-222, 2002.
  9. Goodpaster B. H., S. Krishnaswami, H. Resnick i in. Związek między regionalną dystrybucją tkanki tłuszczowej a cukrzycą typu 2 i upośledzoną tolerancją glukozy u starszych mężczyzn i kobiet. Opieka diabetologiczna. 26 (2): 372-379, 2003.
  10. Kelley D. mi., b. H. Goodpaster. Triglicerydy mięśni szkieletowych. Aspekt regionalnej otyłości i insulinooporności. Opieka diabetologiczna. 24 (5): 933-941, 2001.

Jeszcze bez komentarzy