W dziedzinie amerykańskiego podnoszenia ciężarów żaden zespół nie zapewnił więcej niż sportowcy życiowi lub trenerzy niż California Strength w San Ramon w Kalifornii. Niektórzy z obecnych i byłych członków zespołu to:
Większość ludzi zna te imiona i niezliczoną liczbę innych, które kojarzą im się z tradycją California Strength. Jednak w ciągu ostatniej dekady istniała jedna znacząca stała, która sprawia, że California Strength przyspiesza tempo podnoszenia ciężarów. Nazywa się Dave Spitz; niektórzy nazywają go „Ojcem Chrzestnym”, a on jest katalizatorem, który napędza tę wysokooktanową maszynę.
Mniej więcej pięć lat temu przyjąłem zaproszenie do odwiedzenia i treningu w ośrodku California Strength - i konsekwentnie spałem na kanapie Jona Northa przez dwie noce. Podczas tej podróży zaprzyjaźniłem się z Davem Spitzem. Jednak dopiero we wrześniu ubiegłego roku wybrałem się do Sacramento na Hassle Free Invitational 2016, gdzie naprawdę miałem okazję poznać go i zbudowany przez niego program. Zawsze chciałem go zapytać o stworzenie klubu, jego oryginalną wizję programu podnoszenia ciężarów i rolę, jaką pełni dzisiaj w USA Weightlifting (USAW). Dowiedziałem się, że odpowiedzi na wszystkie te pytania zaczynają się od poznania samego mężczyzny.
Autor (z prawej strony) z Dave'em Spitzem (z lewej), Spencer Moorman (z lewej w środku) i Robem Blackwellem (z prawej w środku) w Nowym Jorku
Dorastając, Dave Spitz był utalentowanym sportowcem w lekkoatletyce. Reprezentował Amerykę w drużynie Mistrzostw Świata Juniorów w 1996 roku, która rywalizowała w Australii. Po ukończeniu szkoły średniej zdobył stypendium na University of Southern California, gdzie brał udział w zawodach Hammer Throw and Shot Put. Inspirowały go igrzyska olimpijskie i ruch atletyczny, który reprezentowały; Jednak po ukończeniu studiów odszedł na emeryturę z aktywnego współzawodnictwa i przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie pracował w Corporate America.
Dave Spitz. Zdjęcie dzięki uprzejmości University of Southern California.
Po kilku latach siedzenia przy biurku na Dolnym Manhattanie zaczął zdawać sobie sprawę, że w życiu jest coś więcej. Jego własnymi słowami:
„Postawiłem sobie za cel odniesienie sukcesu finansowego i osiągnąłem ten cel. Jednak jako sportowiec czułem się niespełniony i spojrzałem wstecz na moją karierę na torze, w której nigdy nie czułem, że radzę sobie tak dobrze, jak mogłem.”
Na początku 2000 roku Spitz wrócił do Północnej Kalifornii z zamiarem powrotu do zawodów sportowych. Początkowo nauczył się podnoszenia ciężarów na igrzyskach olimpijskich z lekkiej atletyki i zdecydował, że ma większe szanse na odniesienie sukcesu w podnoszeniu ciężarów. Oprócz treningu Spitz uczył rzucania w miejscowym liceum. Tak się złożyło, że jeden z jego sportowców nazywał się Chris Krychev, a ojciec Chrisa był srebrnym sztangistą olimpijskim z 1972 roku z Bułgarii - Alex Krychev.
Spitz rozpoczął treningi pod okiem starszego Krycheva, który stosował przestarzały bułgarski system treningu, z którego korzystał w 1972 roku i około roku. Trenując 5-6 razy w tygodniu, liczba Spitza stopniowo poprawiała się do miejsca, w którym łapał około 130 kg (286 funtów), a czysty i szarpany około 175 kg (385 funtów) jako półciężki w kategorii 105 kg. Te liczby dotyczyły poziomu krajowego; Jednak Spitz chciał być lepszy i był napędzany żalem z powodu swoich przeszłych doświadczeń sportowych, aby niczego nie powstrzymać.
Ta przejażdżka zabrała Spitz i Krychev z powrotem do Bułgarii, gdzie spotkali się z Ivanem Abadjievem, światowej sławy trenerem podnoszenia ciężarów. W późnych latach sześćdziesiątych i wczesnych siedemdziesiątych Abadjiev studiował amerykański system treningowy koszykówki i zdał sobie sprawę, że aby stać się lepszym w Twoim sporcie, sportowiec musi go uprawiać. Wcześniej wielu ciężarowców ćwiczyło ćwiczenia kulturystyczne, aby wyglądać wspaniale, w porównaniu z ćwiczeniem rwania, aby świetnie rwać.
Ivan Abadjiev (środkowe podium) przyjmujący nagrodę drużynową na Mistrzostwach Świata w 1985 roku. Po lewej David Rigert z ZSRR. Po prawej stronie jest László Ambrus z Węgier. Zdjęcie dzięki uprzejmości Bruce'a Klemensa.
Model Abadjieva koncentrował się na samych podnoszeniach, co doprowadziło kraj do oszałamiającego zwycięstwa olimpijskiego nad Związkiem Radzieckim w 1972 roku. W latach 80-tych Bułgaria, kraj liczący mniej niż 8 milionów ludzi, była światową potęgą w sporcie, rutynowo pokonując Związek Radziecki, kraj (w tamtym czasie), który liczył prawie 300 milionów ludzi.
Nie chcąc tym razem żałować, Spitz założył organizację non-profit 501C3 o nazwie „American Weightlifting” i zebrał pieniądze na rozwój sportu i wspieranie sportowców, którzy chcieli rywalizować na wysokim poziomie. Przywiózł Abadjieva do Kalifornii, aby być trenerem wraz z Krychevem, a sportowcy Martin Pashov i Nikolay Hristov byli jego partnerami treningowymi. W 2007 roku Hristov złapał 190 kg (418 funtów) jako superciężki, a Pashov był czysty i szarpał 200 kg (440 funtów) i więcej jako 94 kg lub 105 kg sportowiec; W tamtym czasie nikt w Ameryce nie był bliski takiej wagi.
Spitz wynajął dom, w którym on i Bułgarzy mieszkali i trenowali; stał się punktem kompleksowej obsługi i ogólnie bardziej wydajnym, ponieważ program szkoleniowy obracał się wokół treningu i odpoczynku przed powrotem do treningu. Zmienili garaż na cztery samochody w swoją salę treningową i przez wiele miesięcy będzie to czterech mężczyzn trenujących dzień po dniu, wiele razy dziennie.
Spitz założył stronę internetową i zachęcił sportowców, którzy chcieli platformy do odniesienia sukcesu w olimpijskim podnoszeniu ciężarów, aby przybyli do jego bazy w Kalifornii. Jednym z pierwszych sportowców, którzy przyjęli wyzwanie, był młody Donny Shankle, który wygrał kilka mistrzostw USAW, był częścią trzech drużyn mistrzostw świata i zdobył brązowy medal na Igrzyskach Pan Am w 2011 roku. Był tam młody człowiek z Montany imieniem Max Aita - który potrafił przysiąść do domu - który został kolejnym protegowanym Abadjieva w tym programie. Wreszcie, wysoki, chudy sportowiec w wieku juniorów o imieniu James Moser, który moim zdaniem miał taki sam potencjał jak ktokolwiek inny w USAW, był kolejnym sportowcem dodanym do grupy.
Niestety „American Weightlifting” dobiegło końca około 2008 roku. Zdaniem Spitza „Abadjiev trenował z błędną logiką i autorytarną brutalnością”, gdzie ostatecznie wszyscy zostali ranni i nikt się nie poprawiał.
W jego popiele wyrósł program, który znamy dzisiaj: California Strength. Glenn Pendlay, uznany trener z Wichita Falls w Teksasie, przyjechał do Kalifornii, aby wraz ze Spitzem trenować i pomagać rozwijać drużynę, w której odnosił sukcesy. Nowy sportowiec imieniem Jon North wkroczył na scenę USAW i zdobył srebrny medal w 2009 American Open. W swojej karierze zakwalifikował się do trzech drużyn Pan American Game i stał się materiałem, z którego składają się legendy platformówek.
Oprócz olimpijskiego podnoszenia ciężarów, Dave Spitz uczynił California Strength jednym z najlepszych ośrodków treningowych w kraju do trenowania piłkarzy z college'u do draftu do National Football League (NFL). Od 2010 roku ponad 30 sportowców akademickich trenowało w ośrodku i pomyślnie dostało się do drużyny NFL. Najbardziej godnymi uwagi sportowcami, którzy przeszli przez ten program, byli Kiko Alonso, obecnie na Miami Dolphins i Zach Ertz, obecnie na Philadelphia Eagles.
Zdjęcie opublikowane przez California Strength (@cal_strength) dnia
Kiedy zeszłej jesieni usiadłem z trenerem Spitzem, program rezydencji w podnoszeniu ciężarów w amerykańskim ośrodku olimpijskim właśnie się zakończył. Spitz postrzega to jako pozytywne dla kraju, ponieważ wierzy, że spłaszczenie architektury USAW doprowadzi do zdecentralizowanego treningu, który umieści sportowców w centrum uwagi. Widzi programy, takie jak ten, który stworzył, jako klucz do zapewnienia wsparcia, którego potrzebują sportowcy, aby pomóc im stworzyć platformę do odniesienia sukcesu. Jeśli chodzi o budowanie udanego programu, identyfikuje sportowców i rozmawia z nimi o ich celach i czy istnieje sposób, aby pomóc w urzeczywistnieniu tych celów.
Zdjęcie opublikowane przez California Strength (@cal_strength) dnia
Szpic, podobnie jak wielu trenerów, nosi dwie czapki: trenera i przedsiębiorcę. Jego trener stara się być uczciwy wobec wszystkich; jednak przedsiębiorca wie, że nie może traktować wszystkich jednakowo we wszystkich przypadkach. Sportowcem, o którym rozmawialiśmy najczęściej, był Wes Kitts, który w zeszłym roku przeniósł się do Kalifornii, aby trenować z zespołem i dążyć do swoich celów.
Jesienią Spitz nazwał go „dużym, silnym, utalentowanym sportowcem, który potrzebuje coachingu. Przedstawiliśmy mu pakiet, aby pomóc mu w treningu i sytuacji życiowej i jest to dla niego dobra okazja, jednak komuś o mniejszym potencjale nie zaoferowanoby takiej pomocy.”
Działa dobrze zarówno dla Kittsa, jak i trenera Spitza, ponieważ Kitts pobił amerykański rekord w wyrwaniu w kategorii wagowej 105 kg na początku grudnia tego roku. Do tej pory urzeczywistniali potencjał, który Spitz dostrzegł kilka miesięcy wcześniej.
W ciągu ostatnich kilku lat Spitz zbudował znaczący program online, dzięki czemu sportowcy mogą uzyskać jakąś szansę niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Dzięki Barbell WOD sportowcy fitnessowi otrzymują programy mające na celu dodanie treningu siłowego do kondycji metabolicznej oraz programy gimnastyczne / umiejętności, które są tworzone przez ich lokalnych instruktorów lub samodzielnie. W świecie coachingu online uważa, że dostarczanie wszelkich informacji, które może, jest korzystne dla sprawy i znacznie lepsze niż alternatywa polegająca na ograniczonych zasobach. Jest wiele osób, które mogą nie mieć dostępu do kompetentnego trenera, a zapewnienie programu online w dobrej cenie pomaga im w osiąganiu własnych celów.
Moim zdaniem Spitz nadal kieruje się niespełnioną obietnicą i pracą nad olimpijskim marzeniem jako trener. Zbudował program, który nagradza ciężko pracujących sportowców, mężczyzn i kobiety, którzy mają to pragnienie i potrzebują pomocy. Chce zapewnić tę pomoc, jeśli sportowiec jest gotów poświęcić się dla siebie. Od lat pracuje nad zmianą kultury lokalnej i krajowej w amerykańskim podnoszeniu ciężarów i będzie ekscytujące zobaczyć, jak California Strength nadal rośnie w następnym quadzie ze Spitzem za kierownicą.
Uwaga redaktora: ten artykuł jest op-edem. Poglądy wyrażone w tym dokumencie są autorami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy BarBend. Oświadczenia, twierdzenia, opinie i cytaty pochodzą wyłącznie od autora.
Jeszcze bez komentarzy