W ostatniej części tej serii podsumowałem czas spędzony na treningu w Westside Barbell pod okiem trenera siłowego / geniusza Louiego Simmonsa. Chociaż wszystko, co dobre, musi się skończyć, jestem bardzo dumny z tego, co osiągnąłem tam zarówno jako lifter, jak i jako część zespołu Westside.
Mówię tak wysoko o Louiemu, że ludzie często pytają, dlaczego opuściłem Westside. Zakładają, że dzieje się tak dlatego, że opracowałem coś „lepszego” lub że chciałem odcisnąć swoje „piętno” na treningu Louiego.
Inne historie mówią, że mieliśmy wielką kłótnię i Louie wyrzucający mnie ze swojej siłowni, a nawet rzekomą walkę na pięści. Czekam na wersję, w której wygrywamy w wietrznym szybie windy, a on odcina mi rękę, zanim mówi mi, że jest moim ojcem.
Prawda jest taka, że odszedłem, bo byłem gotowy.
To był 2003 rok, a ja trójbojem siłowałem przez 20 lat z rzędu. Zostałem pobity do diabła. Chociaż większość moich urazów nastąpiła zanim postawiłem stopę w Westside, napis był już na ścianie - a regularne obciążanie pleców 800 kilogramami z pewnością nie pomagało.
Zamierzam na chwilę zmienić bieg, żeby wezwać kilku z was, młodych chłopaków. Ciągle słyszę od trójboistów, którzy twierdzą, że ich ciała są „zdemolowane” lub ich plecy są „popieprzone” - a kiedy pytam o więcej szczegółów, często są to rzeczy, z którymi każdy podnośnik w pociągach Westside korzysta każdego dnia.
Niektórzy z was potrzebują poważnego sprawdzenia rzeczywistości. Oto, jaki byłem w 2003 roku.
Obchodzenie się z innymi obrażeniami lub usuwanie ich było wrzodem na tyłku, ale przynajmniej było to wykonalne. Całkowita wymiana ramienia była z pewnością opcją, ale ich żywotność zależy od użytkowania i czasu. Biorąc pod uwagę, że byłem w Westside, wiedziałem, że prawdopodobnie będę potrzebował nowego w ciągu 2-3 lat - gdyby trwał tak długo.
To prawda, byli faceci, którzy byli znacznie bardziej pobici niż ja, którzy wciąż podnosili i szli, ale w '03 przekroczyłem „granicę.”
Aby odnieść sukces jako trójboista, musisz być nieustraszony i pragnąć tego bardziej niż czegokolwiek innego. Nigdy nie możesz się bać podnieść ciężaru. Stanie się jedna z trzech rzeczy: dostaniesz windę, przegapisz windę lub zostaniesz zraniony. Zaakceptowałem to lata temu i dobrze mi to służyło, ale najwyraźniej mnie zepsuło.
Nagle inne priorytety, a mianowicie praca i rodzina, nabierały znaczenia. I zostałem pobity do dupy i potrzebowałem nowego ramienia. To wysysało ze mnie pragnienie.
Kiedy zacząłem pytać chirurgów: „Czy naprawdę musimy to zrobić teraz?”Zamiast„ Jak długo to zajmie powrót?„Wiedziałem na pewno, że skończyłem.
Opuściłem też Westside, ponieważ nie byłem gotowy, aby zacząć trenować innych. Nie dlatego, że nie kocham coachingu - kocham - a niektórzy pytają, dlaczego nie zostałem i nie przyjąłem roli mentora.
To było dla mnie za wcześnie. Wciąż byłem podnośnikiem, a nie trenerem. Nawet dzisiaj jestem najpierw podnośnikiem - oczywiście, pomogę innym, ale musi to być na moich warunkach. Jeśli poproszą o program, to lepiej zrobią to, co napiszę, albo skończę z nimi. Jeśli poproszą o radę, a potem ją zakwestionują, nie dam rady ponownie.
(Do dziś jestem zdumiony, że po prawie 30 latach uprawiania tego sportu ktoś z rocznym „badaniem internetu” zada pytanie tylko po to, by obalić każdą udzieloną przeze mnie odpowiedź. Gdyby wiedzieli lepiej, dlaczego, do cholery, pytali? Marnować czas?)
Zaczynałem też nowy biznes. Szkolenie z poranną załogą oznaczało, że nie pojawiałem się do pracy przed 13:00 - co oznacza, że byłem pracownikiem na pół etatu we własnej firmie. Moje przeprosiny dla tłumu 4-godzinnego tygodnia pracy, ale każdy, kto kiedykolwiek założył własną firmę, wie, że zajmuje to o wiele więcej czasu.
Jednak największym powodem było to, że nie chciałem być „tym facetem”.„Kręcenie się wokół i oferowanie mądrości i zachęty, a może wskoczenie na dziwny trening mogłoby być zabawne, ale przypomniałoby również młodym facetom, czym mogą się stać. Byłbym zobowiązaniem, a nie aktywem.
Pamiętaj, że Westside Barbell nie jest „siłownią”, ale zespołem trenerów, którzy chcą być najlepszymi z najlepszych. Kiedy nie jesteś już w stanie lub nie masz już takiej woli, czas wyjść, aby zrobić miejsce dla następnego pokolenia, aby wykopać gówno z twoich wyczynów i płyt.
To był mój czas i nie żałuję. Moja decyzja jest potwierdzana za każdym razem, gdy widzę, jak inny zawodnik Westside bije rekord świata.
Więc teraz trenuję na własnej siłowni w EliteFTS. Oczywiście jest dobrze wyposażony i robię, co mogę, ale wszystko nadal boli. Moje ramiona są jak kiepski żart, a teraz bolą mnie nawet stopy. Nie mam pojęcia dlaczego.
Mniej więcej w tym czasie umówiłem się na spotkanie z popularnymi trenerami siłowymi i właścicielami obiektów, aby omówić ich potrzeby sprzętowe. Umówiono się na spotkanie w New Jersey, na Jersey Shore, a na liście gości byli Joe DeFranco, Alwyn Cosgrove, Jason Ferruggia i Jim Wendler.
Nie jestem nawet pewien, od czego zacząć. Byłem na wielu plażach i domkach na plaży, więc założyłem, że to miejsce nie będzie inne. Człowieku, myliłem się.
Pierwszej nocy szliśmy ulicą do jakiegoś klubu, a miejsce było pełne Under Armour w facetach ze złotymi łańcuchami, wielkimi ramionami i ILS (wyimaginowany zespół lat). I nie mówię tylko o kilku facetach - to prawie wszyscy.
Po spędzeniu 40 minut w drodze na tylną werandę klubu, powiedziałem chłopakom, że musimy się stamtąd wydostać - ale nie było mowy, abym znów walczył z tym tłumem przez kolejne 40 minut, aby dostać się do drzwi frontowe.
Zauważyliśmy wyjście z tyłu i poszliśmy tam, aż jakiś bramkarz ILS Guido z największym złotym łańcuchem, jaki kiedykolwiek widziałem, zatrzymał nas. Wyglądało to na coś, co można przyczepić do sztangi i szarpać.
Powiedział, że nie wolno nam zejść po siedmiu schodkach na plażę, która zaprowadziłaby nas z powrotem na ulicę. Będąc byłym bramkarzem, próbowałem to odegrać grzecznie i spokojnie, a nawet robiłem postępy, dopóki jeden z facetów nie powiedział, że zamierza kopnąć skurwiela w głowę.
W tym momencie pomyślałem, że skończymy w bójce i zostaniemy wrzuceni do więzienia, a przynajmniej wyciągnę coś lub spieprzę sobie ramię jeszcze gorzej.
Postanowiliśmy wrócić do drzwi wejściowych, ale tym razem nie trwało to tak długo, jak skończyło się to, że otrzymaliśmy eskortę Złotego Łańcucha Guido Wykidajło. Nadal nie mam pojęcia, dlaczego nie wyprowadził nas tą krótką, siedmiostopniową drogą powrotną. Zajęłoby to ułamek czasu.
Po wyjściu nagle zdałem sobie sprawę, że Wendlera nigdzie nie ma. Znam Jima dobrze, za dobrze i nie było mowy, żeby nadal tam był. Gdyby był, a my z nim nie byliśmy, prawdopodobnie byłby o wiele większy problem niż tylko to, żebym coś ciągnął. Zadzwoniłem do niego na telefon komórkowy, żeby zobaczyć, gdzie jest.
„Stary” - powiedział - „Zajrzałem do frontowych drzwi, odwróciłem się, wziąłem lody i wróciłem do domu. Leżę na kanapie. Co robicie chłopaki?„Dziesięć minut później byliśmy tam z nim.
Po spotkaniu następnego dnia wyszliśmy z mieszkania na obiad. Schodząc po schodach do restauracji, wszyscy mijają mnie, podczas gdy ja wykonuję swój zwyczajowy układ schodów: lewa noga do kroku. Prawa stopa spotyka się z lewą. Lewa stopa do następnego kroku. Prawa stopa spotyka się z lewą. Nie wykonuję kroków naprzemiennie jak normalny człowiek, ponieważ moje ciało już nie działa w ten sposób.
Cosgrove widzi mnie w akcji i nie może w to uwierzyć. - Dave, co się z tobą do cholery dzieje?- krzyczy w tym dziwacznym pokazie Waleczne serce akcent jego.
Kiedy Cosgrove zdał sobie sprawę, że to nie była gra, przestał się śmiać. Następnie mówi, że przeprowadzi mnie przez ocenę ruchu, gdy tylko wrócimy do mieszkania.
Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłem, było założenie rąk na głowę i przykucnięcie do pełnego przysiadu. Jasne, Alwyn, tylko że nie mogę nawet podnieść rąk nad głowę.
Zawieść. Następny test.
Następnie powiedział mi, żebym położył się na podłodze i cofnął ramiona. Cóż, kiedy masz 290 funtów, nie „leżysz” po prostu na podłodze - masz w pobliżu kanapę lub krzesło i kładziesz się do półklęknięcia, potem pełnego uklęknięcia, a potem może przewracasz się do ziemia.
Zawieść. Następny test.
To miał być test z 12 testów, a Cosgrove próbował przeprowadzić kolejny lub dwa testy, ale zatrzymał się w połowie. Widział wszystko, czego potrzebował, aby stwierdzić, że mam najgorszą mobilność ze wszystkich, jakich kiedykolwiek widział.
Po tym upokarzającym doświadczeniu wiedziałem, że gdybym kiedykolwiek miał znowu prowadzić normalne życie, a tym bardziej normalnie trenować, musiałbym to wciągnąć i podjąć kroki, aby odzyskać swoją mobilność.
Najpierw skonsultowałem się z pismami ekspertów od mobilności, takich jak Cosgrove, Cressey i Robertson. Wykonałem kilka telefonów, obejrzałem kilka płyt DVD i poprosiłem o kilka przykładowych procedur dotyczących mobilności.
W końcu złożyłem tego potwora. Każde ćwiczenie, które wykonałem, składało się z 1 lub 2 serii po 10-15 powtórzeń.
Było około 10 innych ćwiczeń, które od tamtej pory zablokowałem w pamięci.
Całość zajęła mi około 25 minut i zrobiłem to przed moim zwykłym treningiem trójboju z ciężkimi ławkami, przysiadami na drążku itp. Robiłem to przez blisko sześć miesięcy, dość religijnie.
To cholernie do dupy.
Po pierwsze, był nudne jak diabli. Jeśli lubisz uprawiać YTWL z czterofuntowym hantlem, prawdopodobnie nigdy nie poczułeś, jak wygląda wyciskanie 500 funtów na ławce.
Po drugie, wyczerpał całą moją energię psychiczną do prawdziwego treningu. Po 20 minutach flopowania jak debil z obozu zespołu, straciłem cały dżem za to, że dostałem się pod ciężki bar i rozszarpałem gówno.
W końcu, chociaż „rozgrzał moje stabilizatory”, stwierdziłem, że gazował moje mniejsze mięśnie bardziej niż cokolwiek innego. Robienie ławek po kilku YTWL ma sprawić, że ławeczki będą mniej bolesne, z wyjątkiem mnie. Ból był znacznie gorszy. Wspaniały.
Więc to wyrzuciłem. W moim zwykłym stylu podmuchu i kurzu złomowałem wszystko. Całkowicie wziąłem miesiąc wolnego.
Czas wolny od podnoszenia zrobił mi więcej korzyści niż jakakolwiek praca z mobilnością. Nie tylko dlatego, że potrzebowałem przerwy - potrzebowałem - ale fakt był taki, że trening mobilności nie działał. Stawałem się coraz słabszy. Spadłem poniżej 70% tego, czym byłem kiedyś.
Co gorsza, nawiedzały mnie moje stare PR-y. Zaczynałem słyszeć: „Po co?”Wkradają się do mojej głowy, co jest przerażającą myślą dla faceta, który właśnie zrezygnował z czegokolwiek.
Zacząłem zastanawiać się nad swoim treningiem i kiedy ostatnio było naprawdę dobrze, zanim wszystko zaczęło schodzić z torów.
Postanowiłem wrócić do treningu kulturystycznego - ale z niespodzianką.
Oto oferta. Trójbój siłowy polega na znalezieniu możliwie najkrótszego zakresu ruchu.
Spójrz na wyciskanie na ławce. Jeśli twoja konfiguracja i łuk są dobre, jest to bardzo krótki (aczkolwiek bardzo bezpieczny) zakres ruchu.
Kulturystyka w najczystszym sensie jest przeciwieństwem. Najbardziej efektywne ruchy generalnie powodują, że mięśnie wykonują najdłuższy zakres ruchu.
Zdałem sobie sprawę, że od lat nie wykonywałem żadnej pracy w pełnym zakresie ruchu i gdybym miał odzyskać swoją „funkcjonalną mobilność”, to byłby punkt wyjścia.
Najpierw ustaliłem kilka zasad:
Jeśli chodzi o moją 20-minutową dynamiczną rozgrzewkę? To było przez okno. Moja rozgrzewka składała się teraz z kilku zamachów rękami lub nogami i do pierwszego ćwiczenia, z wyjątkiem mnóstwa zestawów rozgrzewkowych.
Zorganizowałem trening trwający cztery dni w tygodniu, który był boleśnie podstawowy:
Wybory ćwiczeń były następujące:
Wybrałem ruchy na podstawie tego, co działałoby konkretny mięśnie w najszerszym zakresie ruchu. W przypadku ramion w zasadzie chciałem je wyłączyć podczas treningu klatki piersiowej. Stąd ruchy jednowymiarowe; pozwoliło to na całkowite skupienie się na mięśniu docelowym.
Zrobiłem dwa lub trzy z powyższych na grupę mięśni. Każde ćwiczenie składało się z 2-3 serii po 10-15 powtórzeń.
Ciężary były podporządkowane mojemu większemu celowi, którym było ustalenie szybkości powtórzeń i zakresu ruchu, a nie ciągnięcie niczego w trakcie. Musiał więc być lekki, a jednocześnie wystarczająco ciężki, aby umożliwić mi bardzo mocne rozciąganie i zginanie. Każda z tych pozycji była liczona od 1 do 2.
Ponieważ waga nie była priorytetem, większość ciężarów, których użyłem, była bardzo niska. Pamiętam, jak kopano mnie w dupę 40-funtowymi rzędami hantli i 90-funtowymi wyciągnięciami najszerszego grzbietu.
Więc jak to działało?
W ciągu miesiąca poczułem się jak milion dolarów. Praktycznie wszystko przestało boleć, a moje ciało przybrało zupełnie inny wygląd. Wyglądałem na bardziej „oszołomionego”.„Moje ukrwienie uległo poprawie, a mięśnie były znacznie bardziej okrągłe i pełniejsze. Co najważniejsze, z wyjątkiem ramienia, które nadal wymagało wymiany, wszystkie inne problemy zniknęły!
Byłem uzależniony.
Podążałem za tym ustawieniem przez około rok, zmieniając ćwiczenia co trzy tygodnie, ale zawsze na ruchy, które były dla mnie zupełnie nowe. To było kluczowe. Dzięki temu moje ego nie brało udziału w równaniu i skupiałem się na zadaniu.
Jako bonus, w ciągu tego roku mogłem powiedzieć coś, czego nigdy nie byłem w stanie powiedzieć od pierwszego dnia treningu: ani razu nie doznałem kontuzji.
Jeśli to ci nie zaimponuje, pamiętaj, jakim byłem podnośnikiem (jestem). Zapoznaj się z powyższą listą obrażeń. A teraz zastanów się: nigdy nie opuściłem spotkania z powodu kontuzji. zawsze.
Gdybym coś rozwalił, przegapiłbym trening, może dwa. Nigdy nie opuściłbym całego tygodnia i nigdy, przenigdy nie opuściłbym spotkania.
Tak właśnie wtedy byłem. Gdybym w poniedziałek wyskoczył z płyty, mógłbym się pokuśtykać i odpocząć przez dzień lub dwa - ale w piątek znalazłem sposób na przysiady. Może to oznaczać założenie dwóch pasów balastowych i owinięcie opaski wokół głowy, ale przykucnąłem.
Pomimo tego, co powiedzieli ich lekarze, zyskałem reputację przyciągania facetów na spotkania. Nieważne, jaka była kontuzja, wiedziałem, co muszą zrobić, ponieważ przeszedłem prawie wszystko.
Z perspektywy czasu byłem lekkomyślny, głupi i prawdopodobnie wyrządziłem więcej szkody niż pożytku, ale moje osiągnięcia są takie same. Jeśli zostałeś ranny, ale nadal chciałeś podnieść, idź porozmawiaj z Dave'em.
Mógłbym napisać historie o tym, jak radzić sobie ze łzami brzusznymi, pociągnięciami ścięgien podkolanowych, problemami z plecami, bólem kolana i wieloma innymi kontuzjami, ale zawsze znajdzie się ktoś, kto potraktuje to, co powiem, za aprobatę i za dwa miesiące szeryf pojawi się na moje drzwi z nakazem sądowym. Niektóre rzeczy lepiej zostawić na siłowni i w sali rozgrzewkowej.
Zawsze spieszyłem się z powrotem do zdrowia. Pchnąłem kopertę na tak wiele różnych sposobów, to dziwne, że mogłem nawet zdjąć ten popieprzony spacer Cosgrove wkurzał mnie.
Nie chodzi o to, żeby się chwalić ani brzmieć fajnie - to naprawdę smutne. Gdybym postąpił odwrotnie i przedłużył odpoczynek nawet o dwa tygodnie tutaj, dwa tygodnie tam, nadal mógłbym dzisiaj uprawiać trójbój siłowy.
To jedna z tych rzadkich okazji, kiedy niczego bym nie zmienił. Ta forma prawdziwego „treningu funkcjonalnego” całkowicie mnie uratowała.
Być może zachowałbym niektóre ćwiczenia mobilności, ponieważ widzę w nich wartość. Zrobiłbym tylko pięć minut, a nie 25 minut, jak wcześniej.
Jak duża, ciasna, popieprzona kula mięśniowa, tarzanie się po szwajcarskiej piłce było stratą czasu. Potrzebowałem czegoś bardziej agresywnego, aby wymusić zakres ruchu. Ciężki rząd oparty na klatce piersiowej, który wymusił na moich mięśniach najszerszy zakres ruchu, zrobił więcej niż wszystkie te głupie ćwiczenia razem wzięte.
Ale największą zmianą, jaką wprowadziłbym, nawet wracając do moich dni trójboju siłowego, byłoby rzucenie kilku serii na część ciała tych powolnych, pełnego zakresu ćwiczeń ruchowych.
Podnoszenia mocy skracają funkcjonalny zakres ruchu, a jeśli nie zostaną podjęte kroki, aby to odwrócić, pojawią się problemy takie jak ja.
Kluczem jest wybieranie wind, w przypadku których nie wiesz, jak bardzo jesteś silny, więc nie spiesz się. Im bardziej jesteś napięty lub napięty, tym więcej uderzeń powinieneś wrzucić.
Nie używaj też wind, gdy rozwijasz przyspieszenie kompensacyjne. Pamiętaj, jest to przeciwieństwo trójboju - chcesz jak najbardziej odizolować mięsień docelowy.
W przypadku mojej klatki piersiowej wyciskanie na ławce nigdy nie działało, ponieważ moje tricepsy natychmiast przejmują kontrolę. Dla mnie, aby odizolować i rozciągnąć mięśnie klatki piersiowej, prasa maszynowa była idealna. Fakt, że nie ma działania stabilizatora, był korzystny - chciałem skupić się tylko na strzelaniu do klatki piersiowej. Jest to przypadek, w którym maszyny są odpowiednim narzędziem w zestawie narzędzi.
Statyczne rozciąganie pomaga i jest mnóstwo grubych, ale elastycznych trójboistów, ale jest coś w załadowanych ćwiczeniach z pełną pamięcią ROM, które są znacznie bardziej skuteczne.
Być może dlatego, że jest to nie tylko ruch bierny (rozciągnięcie), ale także aktywny (ćwiczenie z oporem w pełnym zakresie ruchu). Mogę tylko skomentować to, czego doświadczyłem - rok tego uratował mi zarówno podnoszenie, jak i mobilność.
Oto analogia. Sportowiec jest jak samochód wyścigowy. Każda część samochodu musi być sprawna, aby działać prawidłowo. Jeśli będziesz go używać przez lata i nie wykonasz niezbędnej konserwacji, w końcu się zepsuje lub będzie działał nieoptymalnie.
Przyjęcie tego stylu treningu było jak rozbieranie samochodu wyścigowego i czyszczenie każdego elementu pojedynczo, upewniając się, że pracują niezależnie. Dopiero gdy byłem zadowolony z indywidualnych osiągów każdej części, wróciłbym do samochodu.
Więc oto przepis, jeśli jesteś ciasnym draniem i dość schrzanionym:
Następnie po regularnym treningu:
To może brzmieć nudno jak diabli - a czasami tak było - ale także całkowicie odmłodziło zarówno moją miłość do podnoszenia, jak i moje życie. Jeśli stwierdzasz, że po prostu sprawiasz, że Twoje ciało się porusza, jak kiedyś wykonywało pracę, musisz poważnie przyjrzeć się swojemu treningowi i zobaczyć, jakie korzyści może przynieść inteligentna praca nad mobilnością.
To sprowadziło mnie z krawędzi. Dlaczego to nie może ci pomóc?
W następnej części opowiem o tym, przez co mój gruby, 290-funtowy tyłek przeszedł, pracując z przyjaznym SOB-em imieniem John Berardi.
Jeszcze bez komentarzy